هوش مصنوعی: موهای مشکی و زیبا او دلم را دزدیده است، نمی‌دانم چه کار کنم تا از چنگال او نجات پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در دل شب تاریک، دلم به خاطر چهره زیبا و زلف تیره او غمگین است.

هوش مصنوعی: اگر دوست با ناخن به جانم آسیب برساند، از دست او شکایت می‌کنم مانند چنگی که به صدا درمی‌آید.

هوش مصنوعی: نه می‌توانم از درد جدایی‌اش به دور شوم و فرار کنم، و نه می‌توانم با او مقابله کنم و جنگ کنم.

هوش مصنوعی: با استقامت و صبوری می‌توان به قلبی محکم و استوار دست یافت، اما دلم کجاست که این صبر و استقامت در آن باقی بماند؟

هوش مصنوعی: به هوشیاری و توجه مردم می‌توان زندگی کرد، خنکی و آرامش از آن کسی است که درک و توجهش بالا باشد.

هوش مصنوعی: از دل من نامی باقی نمانده که آلوده به زشتی باشد، چون نه قلبی دارم و نه نامی که به آن افتخار کنم یا ننگی بر دوشم باشد.

هوش مصنوعی: اگر دستم زیر سنگ نبود، خودم سنگی را بر دلم می‌گذاشتم.

هوش مصنوعی: شنگی با رفتار خود کفر را به وضوح نشان می‌دهد و مسلمانان به طرز ناخوشایندی از روحیه او شکایت دارند.

هوش مصنوعی: علی به خاطر نداشتن چشم‌پروری و تنگ‌نظری‌اش، از دیگران به خوبی استقبال نمی‌کند و این رفتار باعث می‌شود که مردم از او دوری کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی‌ها و مشکلاتی که داشته‌ایم، جان من درگیر احساساتی است که مربوط به آن صلح و درگیری‌هاست.

هوش مصنوعی: اگر از ناپایداری و بی‌وفایی ولیعهد شرمنده شوم، به گونه‌ای او را شرمنده می‌کنم که این ننگ بر دوش او باقی بماند.

هوش مصنوعی: به قدری سخاوتش بالا بود که حتی درخواست‌کننده هم بدون عجله و آرامش به او مراجعه می‌کرد.

هوش مصنوعی: آئینه‌ای که بد رنگ و کدر شده، در زیبایی‌اش فقط اثر زنگار باقی مانده است و به همین خاطر نمی‌تواند جلوه‌گر خوبی باشد. این به نوعی به فردی اشاره دارد که با وجود نسب و گذشته‌اش، در حال حاضر با مسائلی مواجه است که زیبایی و ارزش او را تحت تأثیر قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر تیغ آبی رنگ او را ببیند، مانند نهنگ در نیل، می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در خواب ببیند که در آسمان ستاره‌ها می‌ریزد و چنگال‌هایش در حال خواب است، نشانه‌ای از قدرت و بزرگی او خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر صیدی به تیر آسیب ببیند، نمی‌تواند پلنگ را به دور خود بگرداند.

هوش مصنوعی: تهمتن، دل شیر مردی است که در میدان نبرد، هیچگاه نمی‌تواند در نظر پسر پورپشنگش ضعف به نمایش بگذارد.

هوش مصنوعی: اگر صدای کوسی بر ظرف بزرگ آسمان بپیچد، زمانه به طور قطع صدای آن را خواهد شنید.

هوش مصنوعی: پای او مانند قطب آسمان است و ماه نو از این مسیر شکل تنگی به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر نیرومندی تیر او آرام می‌گیرد و کوه‌ها از شدت ضربه‌ی تیرش به لرزه در می‌آیند.

هوش مصنوعی: ای خدا! آیا جهانی باشد که جهانی را به فرمان خود در دستان چین و فرنگ بیفتد؟

هوش مصنوعی: به گونه‌ای او را در نظر بگیر که رنگش به‌قدری زیباست که خورشید و ماه از دیدن آن به حسادت می‌افتند.

هوش مصنوعی: دنیا پر از تلخی‌ها و دردهاست؛ بنابراین باید مزه‌ مزه‌ کردن زندگی را همچون شهد شیرین حفظ کنیم و از تلخی‌ها دوری کنیم.

هوش مصنوعی: با شمشیر و نیزه‌ی هندی، آنها را از سرزمین روم تا دورترین نقاط سرزمین زنگ‌ها، به تمسخر بگیر.