هوش مصنوعی: عاقلانی که به دور از غفلت هستند، مراقب باشید. ای نادانانی که در غفلت به سر می‌برید، مواظب باشید!

هوش مصنوعی: در این مسیر، نفس مانند دیوی است که تلخی را به همراه دارد و در این بیابان، روح همچون غولی است که در کمین شکاری به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: از این دنیای فریبنده و زوال، از این جایگاه پر از خودبزرگ‌بینی و عیوب و مشکلات، باید دوری کرد.

هوش مصنوعی: ای مبتلا به روزهای گذشته، وقت را بیهوده نگذران و در دام فریبکاری دیگران نمان؛ زودتر از این لحظه‌ها استفاده کن و به زندگی خود ادامه بده.

هوش مصنوعی: در مسیر طوفان، در بیابان خشک و شور، جایی برای استراحت نکن و از افراد فریبکار دوری کن.

هوش مصنوعی: غره بودن به دو روزه دنیا در نظر و اندیشه زشت و ناپسند است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که برای افراد دانا و با هوش، از محبت و دوستی شخص خیانتکاری فاصله گرفتن کار مهم و ارزشمندی است.

هوش مصنوعی: هیچ‌چیز در این خانه‌ی خاکی نهادش وجود ندارد، چون اصل و بنای آن گنبدی در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: این یکی خانه‌ای است که پر از فریب و نیرنگ است و آن یکی گنبدی است که پر از زنگار و کهنگی شده است.

هوش مصنوعی: به این مراقبت و وفای ظاهری دل نبند و از آرامش و ماندگاری در آنجا امید نداشته باش.

هوش مصنوعی: برای اینکه دیگران از تو عبور نکنند، خودت باید از آن‌ها عبور کنی و اجازه ندهی که تو را متوقف کنند.

هوش مصنوعی: داستان‌های گذشته را مرور کن و به یاد افرادی که بر رفته‌اند بیفتم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آن‌ کس‌هایی که رفتند، بازنگشت و هیچ‌کس از آن‌ کس‌هایی که خوابیده بودند، بیدار نشد.

هوش مصنوعی: بسیاری از دلیران و جوانمردان کشته شدند، اما هیچکس از این پیر نادان عبرت نگرفت.

هوش مصنوعی: دل ما سخت و بی‌احساس است و با وجود این همه نشانه‌ها و شواهد، چشمان ما بازیگوش و سرزنده‌اند.

هوش مصنوعی: خود را به زاد سروی تشبیه کرده که بر فراز بلندی‌ها ایستاده و نشانه‌ای از زیبایی و رفتار نیکو است. این تصویر به نوعی به شخصیتی اشاره دارد که در میان دیگران با خوش‌رفتاری و جذابیت خود متمایز است.

هوش مصنوعی: نوشه‌ گل‌هایی که از زمین رشد می‌کنند، همچون زلف زیبای معشوقی هستند که به خاطر دیدنش دل به تپش می‌افتد.

هوش مصنوعی: هر گلی که در باغ رشد کند، نشانی از زیبایی و طراوت دارد که به مانند چهره‌ی زیبای یک معشوق است.

هوش مصنوعی: افسوس که جهان از محبت و ویژگی‌های نیک انسان‌های آزاد خالی شده است.

هوش مصنوعی: ای حسرت و ناله، که دنیای ما پر شده از افراد پست و بدکار.

هوش مصنوعی: به دور و بر آزادگان نگاه کن که چگونه کف دست چند نفر پست و نالایق بر زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: همه انسان‌ها مانند سکه‌ای هستند که دو رو دارد؛ هیچ‌کدام از آن‌ها پایدار نیستند، مانند دینار که همیشه در حال نوسان است.

هوش مصنوعی: همه انسان‌ها به ظاهر شبیه هم هستند، اما همه آن‌ها از نظر درونی و معنایی یکسان نیستند.

هوش مصنوعی: همه مانند نی همیشه در حال گفتن حرف‌های بی‌هدف و بی‌محتوا هستند و مانند دف که همیشه با ضربه‌های متوالی به صدا در می‌آید، انگار همواره در صدد جلب توجه‌اند، اما هیچ‌کس به حرف‌هایشان توجه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: همه به زیبایی و جاذبه‌های خودشان عاشق شده‌اند و همه به شغل و محیط کاری‌شان وابسته و شیفته هستند.

هوش مصنوعی: همه خود را بزرگ و بااحساس قدرت می‌دانند و از خودشان brag می‌کنند، در حالی که فقط ظاهری از بزرگی دارند و درواقع همه در یک وضعیت یکسان هستند.

هوش مصنوعی: همانند نرگس که به طلا مشهور است، اما چون شکوفه‌ای نداشته، سیمی برای پخش کردن ندارد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت خاص بنفشه اشاره دارد که با وجود سنگینی و وقار خود، دارای ظرافت و نرمی است. همچنین به وضعیت گل اشاره می‌کند که به طور غیر منتظره‌ای به صورت دریده و شکستگی در آمده است. این تصویرسازی نشان‌دهنده تضاد بین وقار و لطافت است.

هوش مصنوعی: امسال، می‌خوانی که توانسته‌ای از میان جمع دزدان، جبه‌ای به دست آوری.

هوش مصنوعی: امروز مردی را می‌بینی که مانند زنان سالخورده، پولی را می‌ستاند و از آن بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: مردم بی‌ارزش و بدخوی را دور کن و از کارهای بیهوده آن‌ها دوری کن.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم کسی اشاره دارد که در ظاهر خود را باهوش و سرآمد نشان می‌دهد، اما در درون و باطنش به اندازه‌ای که نشان می‌دهد، ماهر و کارآمد نیست. در واقع، ممکن است کسی به عیار و ارزش خود در جامعه توجه زیادی داشته باشد، اما در عمل آنچه که باید باشد، نیست.

هوش مصنوعی: همه در حال بیکاری‌اند، مانند تیغی که در دست خطیب است و مانند سوزنی که در کارش به بن‌رسیده است.

هوش مصنوعی: در این ذره کوچک نه وفا و بزرگواری دیده می‌شود و نه در آن ریزه کوچک حیا و متانت وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی هر دو از وجود خالی شدند، دیگر نه او اهمیتی دارد و نه تصویری که بر دیوار نقش بسته است.

هوش مصنوعی: همه در کار خودشان نادان و نابینا هستند، اما چشم‌هایشان تنها به دنبال پیدا کردن عیب و اشکال در دیگران می‌باشد.

هوش مصنوعی: همه صفات بد و نادانی در وجود ابلیس است، در حالی که جبرئیل به عنوان یک فرشته محترم و بی‌نظیر نزد آن‌ها بی‌اهمیت و کم‌ارزش به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: همه چیز در اینجا نشان از ناآرامی و بی‌نظمی دارد، همه چیز گیج‌کننده و دشوار است و احساس نرمی و ظرافت در شرایط جاری وجود ندارد؛ همه چیز پر از اذیت و آزار و تنش است.

هوش مصنوعی: به هیچ وجه به این افراد پست و ناچیز اعتماد نکن و آنها را با دیگران مقایسه نکن.

هوش مصنوعی: این چه افرادی هستند که فقط فریاد می‌زنند و این چه مردمی هستند که در وضعیت خطرناک و پر از دغدغه به سر می‌برند؟

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که اشاره به این است که کسی امیدوار است که مسیح وارد عمل شود و به او کمک کند تا در برابر دجال (شخصیت منفی و فریبنده) قرار بگیرد و به نوعی او را از بین ببرد یا مهار کند. این افراد نیاز به نیرویی الهی دارند تا به آن‌ها در مقابله با مشکلات و چالش‌ها یاری رساند.

هوش مصنوعی: ای محمد، خدا را بیدار کن و از دست این ابوجهل‌ها خلاصی بیاور.

هوش مصنوعی: ای فرشته‌ای که صدا می‌زنی در روز قیامت، من هم می‌خواهم فریاد بزنم و از سر این خران، یعنی انسان‌های نادان و غافل، پرچمی را بالا ببرم.

هوش مصنوعی: تو در شعر مانند وارثی هستی که دارای اندیشه‌های عمیق و نکات تازه و ابتکاری است.

هوش مصنوعی: ای کسی که در سخن و نظم، مهارت و توانمندی داری و دانشت را از دیگران نپذیرفته‌ای، بلکه خود به‌دست آورده‌ای.

هوش مصنوعی: لباسی که تو با ذوق و سلیقه خود بافته‌ای، تفکر و اندیشه‌ات همچون پود آن است و معنای آن مانند تار.

هوش مصنوعی: زندگی مانند بادی است که به سرعت می‌گذرد، پس سعی کن از این عمر گرانبها به درستی بهره‌برداری کنی و آن را بدون هدف و بیهوده نگذران.

هوش مصنوعی: نباید درباره‌ی ستایشگران پست و بی‌مقدار سخن بگویی و همچنین نباید از این افراد به زشتی یاد کنی.

هوش مصنوعی: این خط می‌گوید که نه کسی ستایش شده است و نه کسی مورد نکوهش قرار گرفته، به این معنا که هیچ طرفداری از شاعر وجود ندارد و اشعار او هم مورد توجه خاصی قرار نگرفته‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر نفس زودگذر خود، کسی را که عزیز و باارزش است آسیب زدی و او را رنجاندی.

هوش مصنوعی: شعر در کنار علم هیچ ارزشی ندارد و نمی‌تواند هنری را نشان دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که عمر گرانبها به بیهوده بگذرد، حتی اگر کسی صاحب سرزمین گسترده‌ای مانند مصر باشد، به هیچ می‌ارزد و بی‌ارزش می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که آبرو و اعتبار تو تحت خطر قرار بگیرد، باید مانند یک لولو (موجود افسانه‌ای) نترس و شجاع باشی و تا آنجا که می‌توانی آزادانه حرف بزن.

هوش مصنوعی: اگر شین باشد، زاغ مانند من خواهد شد، و من مانند طوطی‌ای هستم که شیرینی می‌گوید.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال دانش و علم هستی، مانند طوطی باش و خود را از قید زاغان و آنچه که بی‌ارزش و مرده است، رها کن.

هوش مصنوعی: به مسیر علم ادامه بده و از بی‌محتوا بودن و حرف‌های بیهوده دست بر‌ن‌دار.

هوش مصنوعی: در نهایت، انوری و سنایی و دیگر شاعران در پی چه چیزی از شاعری بوده‌اند؟