هوش مصنوعی: نه سرنوشت به من خوشی می‌دهد و نه ستاره‌ها، نه قلبم آرامش دارد و نه محبوبی در کنارم هست.

هوش مصنوعی: نه شانس من یاری می‌کند، نه دوستانم، و نه کسی که به عنوان یارم شناخته می‌شود به من کمک می‌کند.

هوش مصنوعی: من خودم در دل داغ دوری و غربت را احساس می‌کردم، اما اکنون درد تنهایی برایم بیشتر از آن است.

هوش مصنوعی: دوست من از من جدا شد و حتی سایه‌ام هم دیگر از کنارم نمی‌گذرد. بنابراین بر این مسیر که می‌روم، هرگز نگاهی نکن.

هوش مصنوعی: سایه‌ام چگونه می‌تواند همراهم باشد وقتی روز من با شب من یکی است؟

هوش مصنوعی: به قدری در دل کوه‌ها و دشت‌ها گم شدم که سرنوشت من هم نمی‌تواند راهی برای هدایت من پیدا کند.

هوش مصنوعی: این کوه عمیق و ترسناک مانند دریایی بی‌پایان است. هیچ کس ساحلی برای دیدن آن ندارد و هیچ راهی به سمت آن پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در درون او، کشتی خیام و انبوهی از امواج و زباله‌های طبیعی وجود دارد که به مانند درختان بی‌پایان هستند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زحمات و مشکلاتی اشاره دارد که بر سر راه رشد و بالندگی یک درخت (نماد انسان یا روح) وجود دارد. "نهالش" نشان‌دهنده‌ی جوانی و زحمات اولیه است که به دلیل موانع و دشواری‌ها، نمی‌تواند به راحتی رشد کند. "مسمار" و "مثقب" به معنای سختی‌ها و چالش‌هایی است که به آن فشار می‌آورد. "پای راپیکان و خنجر" اشاره به تلخی و دردهایی دارد که در زندگی ممکن است انسان را مورد ضربه قرار دهد، اما با وجود این مشکلات، تلاش برای رشد و ترقی ادامه دارد.

هوش مصنوعی: از خارها و سنگلاخ‌های کوه‌هایش، همه دزدان زخم بر تن و آفت‌زده هستند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که می‌تواند نیروهای منفی و شیطانی را شکست دهد و قدرت و اراده فرشتگان را به کار گیرد تا بر سختی‌ها و موانع غلبه کند. این بیان نمادین است که نشان‌دهنده‌ی تلاشی برای پیروزی بر شر و رسیدن به خیر و راستی است.

هوش مصنوعی: به دلیل تغییرات پی در پی و ناگهانی در وضعیتی که در آن قرار دارد، نسیم صبحگاهی در آنجا سرگردان و نگران می‌شود.

هوش مصنوعی: مرگ برای گرفتن جان ساکنان، از بی‌راهی به راهنما نیاز پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در او، صیاد نه چشمی دارد و نه دستی که او را بگیرد، بنابراین از خطرات و مزاحمت‌ها به دور است.

هوش مصنوعی: یوز و باز نمی‌توانند آهو و تیهو را در زمان طوفان و تیرگی شکار کنند.

هوش مصنوعی: شب جمعه را به هیچ عنوان از روز شنبه نمی‌دانم، اگر هم داشته باشیم، برمن باور کن.

هوش مصنوعی: اگر روز و شب را از یکدیگر تشخیص ندهیم، نمی‌توانم تاریخ آن را در دفتر بنویسم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم صفر یعنی چه و نمی‌دانم از چه کسی باید بپرسم؛ آیا از یک مسیحی یا از یک کافر؟

هوش مصنوعی: همه کسانی که در حال دقت به آثار و بناهای قدیمی هستند، نه روحانیون و نه زاهدان در کنار آن‌ها وجود ندارند.

هوش مصنوعی: تمام مسیرها پر از مکان‌های عبادت و نقش‌ها و تصویرها است که از شکل‌ها و صلیب‌ها و سنگ‌های مرمر ساخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: در هر سنی که به او نگاه می‌کنم، نشانه‌ای از نقصان و کمبود می‌بینم؛ نه بر روی سرش و نه در کنار او.

هوش مصنوعی: یکی کشته می‌شود و پشت سرش عده‌ای دیگر نیز به همین سرنوشت دچار می‌شوند، و یکی دیگر در حالتی راحت بر روی بار خر نشسته است.

هوش مصنوعی: من نه تدبیر جنگ و مبارزه را دارم، و نه روشی برای جنگ و آماده‌سازی سپاه.

هوش مصنوعی: مردی قدرتمند و ثروتمند در دوری و بیگانگی، می‌تواند خوش بگذرانند و زندگی خوبی داشته باشد.

هوش مصنوعی: من در این دیاری بی‌کس نیستم و با چنین روزگار تلخی، شادی و لذت را نمی‌شناسم.

هوش مصنوعی: چرا بر روی گل سمن خالی نازک چهره‌ام را گذاشتم و دل خود را از آن گل جدا کردم؟

هوش مصنوعی: آیا کسی هست که پیامی از جانب او برای من بیاورد، در حالی که او خود نتواند راهش را پیدا کند و در بیابان گردباد گم شود؟

هوش مصنوعی: باید بگردم و کسی را پیدا کنم تا حال و احوالم را برایش بگویم، و به او بگویم که پیامم را به کسی برساند.

هوش مصنوعی: به نزد من کسی می‌آید که نامه دوستش را آورده است، اما بر سر آن نامه کبوتر نمی‌پرد، یعنی خبری از شوق و سرور نیست.

هوش مصنوعی: از شدت گریه و اندوه، آنقدر خاک و غبار از خودم نمی‌توانم برافزارم که بخواهم بر روی نوشته‌های تازه‌ام بریزم.

هوش مصنوعی: اگر نبود دل از شدت اندوه و ناراحتی، تو تمامی خاک دیار کرخ را بر سر می‌پاشیدی.

هوش مصنوعی: چشمه‌ی قیر مانند است، گویی در میان ابرهای تیره، چشمه‌ای از نور و روشنایی دارد.

هوش مصنوعی: هوا به رنگ سیاه و آبی تیره درآمد و ابرها به خاطر غم از دست دادن خورشید، مانند چادر عزا، تیره و دلگیر شدند.

هوش مصنوعی: کسی که چهره‌اش در آفاق نمایان است و می‌تواند ببیند، می‌داند که چه کسی از سوی شرق سر برمی‌آورد.

هوش مصنوعی: ای دل، غمگین نشو به خاطر ندیدن روزهای خوب، زیرا روزی خوش شگون را خواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر خورشید در آسمان ثابت نیست، نور و گرمای آن در هفت کشور دیگر به روشنی و زیبایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که در دنیا مقام و منزلتی دارد و به نوعی از قدرت و علم بهره‌مند است، مانند کسی است که با قلم و طناب زندگی را شکل می‌دهد و بر آن تسلط دارد.

هوش مصنوعی: با دستان پربار خود، بخشش و مهربانی را به ذات بی‌نظیر و فراوانی که فضل و نعمت را پرورش می‌دهد، نثار کن.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در فرمانروایی و مال و منالی که شخصی دارد، ارزش و مقام او به افرادی که در خدمتش هستند نیز وابسته است. به عبارتی، وقتی که کسی ثروت و قدرت زیادی دارد، باید توجه کند که کسانی که در اطراف او هستند و در خدمت او هستند، نیز تاثیر زیادی بر روی اعتبار و موقعیت او دارند.

هوش مصنوعی: هر کس که خواسته‌ای دارد، باید از صاحب قدرت و ثروت کمک بخواهد؛ زیرا کسانی که در زندگی به موفقیت و ثروت دست یافته‌اند، از او بهره‌مند شده‌اند.

هوش مصنوعی: فکر او مانند معماهایی شگفت‌انگیز و دخترانش مانند نشانه‌های روشن و واضحی هستند که به تفسیر و توضیح می‌پردازند.

هوش مصنوعی: اگر محبت او را به اجسام برسانی، پیوند آنها از جوهر و ذاتشان گسسته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به غضب او توجه کنی، دیگر زیر آسمان هیچ موجود زنده‌ای نخواهی ماند.

هوش مصنوعی: بر اساس ویژگی‌های خاص خود، نام او برای کسی مانند سوختن در آتش برای ماهی‌گیران دشوار است، همان‌طور که سمندر در آتش زنده می‌ماند.

هوش مصنوعی: با راهنمایی و آموزش مناسب، می‌توانیم موجودی مانند سمندر را به گونه‌ای تربیت کنیم که در دریا به خوبی شنا کند.

هوش مصنوعی: آیا تو کسی هستی که مانند سلیمان دارای قدرت و ثروت هستی و در عین حال، دانش و آگاهی از دین پیامبران را هم داری؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم با تو صحبت کنم چون تو خود فردی هستی که خوب صحبت می‌کنی و سخنوری می‌دانی.

هوش مصنوعی: من هنرمندی را بر تو آشکار می‌کنم که تو هم هنرمند شده‌ای و هم به دنبال یادگیری هنر هستی، اما ممکن است در پی هر چیزی باشد که به نوعی به هنر ارتباط دارد.