هوش مصنوعی: به من خبر بدهید که آن پسر از وضع من باخبر است، زیرا مشکلات من به خاطر غمش زندگی‌ام را به خطر انداخته است.

هوش مصنوعی: من از مشکلات و چالش‌های دنیا در عشق او بی‌خبرم، اما دنیا به خوبی از من و کارهایم آگاه است.

هوش مصنوعی: تمام داستان‌های جهان از یادم رفته است، اما داستان من دنیایی را از دل برمی‌دارد.

هوش مصنوعی: غمی که برای عشق من وجود دارد، آن‌قدر قوی است که حتی یاد او هم نمی‌تواند از ذهنم برود. این غم به قدری نیرومند است که باعث می‌شود من به هیچ چیز دیگری در دنیا فکر نکنم.

هوش مصنوعی: فدای عشق یارم، چه بدن و روح من فدای او باشد، هرچند که جسم و روح من بسیار ناچیزند.

هوش مصنوعی: غم او به جانم افتاده و جسمم ضعیف شده است، در حالی که دل شکسته‌ام به خاطر حضور او این‌گونه است.

هوش مصنوعی: سر من در فکر و خیال است و من به آن فکر نمی‌کنم، زیرا یار من که حالش آشفته است، چگونه می‌تواند به سر و سامان برسد؟

هوش مصنوعی: ذهن من پر از فکر جدایی اوست، در حالی که او نیز مشغول تفکر درباره سفر خود است.

هوش مصنوعی: از ترس روز جدایی‌اش، جانم به شدت در عذاب است، چه او تصمیم به سفر داشته باشد و چه نداشته باشد.

هوش مصنوعی: چشم‌های من هنوز روز جدایی او را ندیده‌اند، اما به شدت پر از اشک و غم هستند، انگار که مانند دریا و معادن جواهر پر از درد و اندوه‌اند.

هوش مصنوعی: کسی می‌تواند بر مشکلات جدایی او غلبه کند که روح و اراده‌اش به اندازه‌ای محکم و قوی باشد که از جنس آهن و فولاد سخت‌تر باشد.

هوش مصنوعی: هر صبح هزار بار ناله و فریاد می‌زنم به امید اینکه محبوبم به ناله‌های صبحگاهی‌ام گوش دهد.

هوش مصنوعی: او نمی‌فهمد که ناله‌های صبحگاهی برای دل‌های بیدار تاثیر دارد و بر دلش هیچ اثری نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: من به خاطر دیدن یا ندیدن چهره‌ات، چشمانم از اشک‌های لعل مانند شب و روز، پرآب‌تر شده است.

هوش مصنوعی: متاسفانه، از دیدن چهره‌ات دلم می‌گیرد و به شدت احساس ناراحتی می‌کنم، چون که آن نگاه زیبای تو را از من دریغ می‌دارد و در دل خود نگه می‌دارد.

هوش مصنوعی: هر بار که چهره‌ات را می‌بینم، انگار هزار نفر منت بر من می‌گذارند؛ حتی اگر دشمنان هم از تو و زیبایی‌ات بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: خدا را شکر که چشمانم باغی را می‌بیند که در آن سروها و لاله‌ها و لاله‌های بنفشه در حال شکوفایی هستند.

هوش مصنوعی: وقتی قد و قامتش به قدری زیبا و لطیف است که جان را به شوق می‌آورد، چگونه می‌توانم او را با توصیف درخت سرو مقایسه کنم؟

هوش مصنوعی: چهره این اسب که مانند ماه زیباست را چگونه توصیف کنم، در حالی که نورش مثل نور سیاره مشتری و صورتش مانند چهره ماه دارد؟

هوش مصنوعی: لبان او مانند آب حیات هستند، چگونه می‌توانم بگویم که گونه‌اش مثل خرما و لذت شیرینی دارد؟

هوش مصنوعی: هیچ موجودی در این دنیا و حتی در بهشت نمی‌تواند به زیبایی و کمال او باشد.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف موجودی می‌پردازد که فاقد دهان است ولی صحبت می‌کند و همچنین در حالی که میان ندارد، دارای کمر است. این توصیف به نوعی بازی با الفاظ و تخیل اشاره دارد و نشان‌دهندهٔ ویژگی‌های غیرمعمول یک موجود است.

هوش مصنوعی: در بی‌زبانی، سخنش مانند عسل شیرین است و در بی‌میانی، کمرش از طلا تشکیل شده است.

هوش مصنوعی: ظاهر و جمال و نقش و خط و خط خالی که بر لبان اوست، تماماً گویی از جان و دل من می‌جوشد و من این جذبه و فتنه را بیشتر از هر چیزی دوست دارم.

هوش مصنوعی: شرط عشق دل مرا به درد آورد، ولی مهم نیست، زیرا تن به سرنوشت دادن این اندازه ارزش دارد.

هوش مصنوعی: سرنوشت اجازه نمی‌دهد که دل من بشکند، زیرا درد و رنجی که از اطاعت و خدمت به خدا دارم، گویای سرنوشت من است.

هوش مصنوعی: درختی که دارای روحی پاک و زلال است، از خوشبختی ریشه‌اش و از شادابی میوه می‌دهد.

هوش مصنوعی: بهاء دین به مقدار و ارزشی دست یافت که همانند شاهان و پادشاهان، افتخار و شکوهی دارد.