هوش مصنوعی: تا زمانی که زیبایی تو از شکرین بودنش مایه نگیرد، دلم از غم آن زیبایی شکرین رها نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در فنجان تو کمی قند می‌افکنی تا طعم تلخ حرف‌هایت را نرم‌تر کند و شیرینتر جلوه کند.

هوش مصنوعی: می‌گوید که هرگز برای زیبایی و ظرافت گل‌ها و گیاهان تو ناراحت نخواهم شد، حتی اگر تو به سوی آن باغ‌های پر از سمن و سنبل نروی.

هوش مصنوعی: از آتش دل من، دوری تو را مانع می‌شوم تا هیچ چیز بد و زشتی به گلستان عشق تو آسیب نرساند.

هوش مصنوعی: دیدن تو باعث شگفتی است حتی برای زاهدی که صد سال عبادت کرده؛ زیرا او نه تنها لباس تقدس را کنار نمی‌گذارد، بلکه دل به امور دنیوی هم نمی‌بندد.

هوش مصنوعی: من در حال گریه‌ام و تو با یک اشاره به من می‌گویی که اشک‌هایم را نریز. زیرا نمی‌خواهی که دشمن تو از چشمانم و از دل من پی به احساساتم ببرد.

هوش مصنوعی: اگر آن لؤلؤی زیبا را به دست نیاوری، مروارید زیبای من هم از چشمانم دور نخواهد شد.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی لب‌ها و دندان‌های تو عاشق شدم و امیدوارم که خداوند به خاطر این عشق مرا مجازات نکند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دل عاشق نشود، عشق حقیقی را نمی‌پذیرد و تا زمانی که طلا خالص نشود، ارزش واقعی خود را نخواهد یافت.

هوش مصنوعی: در روزهایی که حال و هوای شادی دارم، می‌خواهم با تو خوش بگذرانم، به شرطی که دل‌نگرانی‌ها و مشکلاتم مرا متوقف نکند.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی منکر شوی، پس از من انکار نکن؛ چرا که تا زمانی که دل تو درگیر انکار نشود، آن را از یاد نخواهی برد.

هوش مصنوعی: اگر از دوست کم آزار خود رنجیده‌خاطر شوی، از چه کسی آزار می‌بینی؟ چون هیچ‌کس از دوست کم آزار آزار نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: نفسم به قدری گرم و پرتوان است که همه جا را تحت تأثیر قرار داده و در دل تو، این معشوقه‌ی شوخ و ستمکار، تاثیری نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: عجب است که اگر صدای آه من در دل سنگ نفوذ نکند، و عجیب‌تر این که اگر سوزش این درد بر دیوار و اطراف تأثیری نگذارد.

هوش مصنوعی: محبت تو بر دل من چنان محکم و استوار است که هیچ گونه دلیلی نمی‌تواند آن را از بین ببرد. این احساس به حدی قوی و عمیق است که هیچ چیز قادر به تغییر آن نیست.

هوش مصنوعی: اگر روزی بیفتد که آزارها و ستم‌های تو بر من آشکار شود، هیچ‌کس دیگر به عشق و محبت دیگری تمایل نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چون تو به من کمک کردی و در کنارم بودی، از این پس هیچ کس در دنیا یاری نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و درخشان تو مانند جواهرات و گرانبهاست، اما این زیبایی واقعی و ارزشمند نیست، چون در دنیای واقعی کسی برایش بهای درستی نمی‌پردازد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه من مانند دودی است که هیچ‌کس آن را نمی‌بیند و اشک‌هایم همچون آبی هستند که بر هیچ چیزی تأثیر نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: از این به بعد دیگر گریه نمی‌کنم و ناله نمی‌زنم و آه نمی‌کشم، تا چهره‌ات در آینه دچار لک و ناهنجاری نشود.

هوش مصنوعی: گفتی که با نصیحت و پند خوب، دل خود را آرام کن تا اینطور نشود که کار من را بی‌احترامی کنی.

هوش مصنوعی: یا اینکه در حلقه‌ی این موهای پیچ‌خورده گرفتار می‌شود یا اینکه جایی در این دسته‌ی لطیف نخواهد گرفت.

هوش مصنوعی: یا باید به خود توجه کند و در سکوت بماند، یا دستش بر روی زلفی که مانند زره است، قرار نگیرد.

هوش مصنوعی: در مدت زمانی که یک تار از موی او دراز است، صدها قافله از سرزمین‌های دور و نزدیک نمی‌توانند به او نزدیک شوند.

هوش مصنوعی: او مست و بی‌خیال است، بدون هرگونه بار و مسئولیتی، و در حالی که با شجاعت در دلش حسی از عشق و شور وجود دارد، آماده است تا به تقدیر و چالش‌های زندگی روبرو شود.

هوش مصنوعی: ای دوست، از دل من عذرخواهی کن، زیرا که هیچ‌کس از سوختگی این دل غم‌زده خبر ندارد.

هوش مصنوعی: اگر دل کسی از موهای زلف تو غمگین شده و بار سنگینی را احساس کند، می‌گوید که دل تو نباید از دل من غمگین باشد.

هوش مصنوعی: کسی که به نظرات و افکار دیگران اهمیت می‌دهد و گرفتار تصورات خود شده، بهتر است که مراقب باشد چون اگر به این موضوع دقت نکند، ممکن است دیگران انتقادات زیادی نسبت به او داشته باشند.

هوش مصنوعی: مواظب باش که با دل من بازی نکن، زیرا من از همه گناهانم برائت می‌جویم و هیچ‌کس را به خاطر گناهش به شدت ملامت نمی‌کنم، مادام که او هم از من دوری کند.

هوش مصنوعی: این شعر مانند طلاست که به راحتی قابل دسترسی است و به همین دلیل هیچ‌کس از قدرت و اعتبارش نفعی نمی‌برد.

هوش مصنوعی: اگر دست تو از شعرهای من جدا نشود، من پیراهن‌های کاغذی زیادی را از تن بیرون می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر کسی که دیوان (شعر یا اثر هنری) دارد، از هم‌نامی‌ام خجالت نکشد، من هم می‌توانم صاحب دیوان شوم.

هوش مصنوعی: آن کسی که بدون واسطه و بی‌نیاز از دیگران، از زیبایی‌های آسمان و زمین بهره نمی‌گیرد، در واقع نمی‌تواند به کامیابی و خوشبختی دست یابد.

هوش مصنوعی: آن خورشید که بدون راهنما و رهبری نمی‌تواند حکومت و سلطنت خود را بر جهان بچرخاند.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ سند و مدرکی در دستانم، فقط مانند پروانه‌ای که می‌رقصید، به دور او می‌چرخم و نمی‌توانم چیز خاصی را ثبت و ضبط کنم.