صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آزاد دلا ز قید تن باید بود</p></div>
<div class="m2"><p>آگاه ز حال خویشتن باید بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شیرین شکر لب ار نئی در ره عشق</p></div>
<div class="m2"><p>باری، به جهان چو کوهکن باید بود</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13798 - صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

آزاد دلا ز قید تن باید بود
آگاه ز حال خویشتن باید بود
شیرین شکر لب ار نیی در ره عشق
باری به جهان چو کوهکن باید بود

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به آزادی روح و شناخت خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که انسان باید از قید و بندهای جسمی رها شود و از وضعیت درونی‌اش آگاه باشد. همچنین، اگر در پی عشق است و می‌خواهد دلنشینی و شیرینی را تجربه کند، باید همچون یک کوهکن در جهان استوار و قوی باشد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: دل باید آزاد باشد و باید از شرایط جسمانی رها کرد. همچنین باید از وضعیت و حال خود آگاه بود.

آزاد دلا ز قید تن باید بود

آگاه ز حال خویشتن باید بود

هوش مصنوعی: اگر در عشق به شیرینی و لطافت لبان محبوب دسترسی نداری، باید در زندگی مانند کوهکن، سخت و پُر قدرت باشی تا بتوانی بر مشکلات غلبه کنی.

شیرین شکر لب ار نئی در ره عشق

باری، به جهان چو کوهکن باید بود

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها