صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر چند مرا شباب بگذشت ای دوست</p></div>
<div class="m2"><p>صد شکر، که با شتاب بگذشت ای دوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی که چگونه بی تو عمرم بگذشت؟</p></div>
<div class="m2"><p>چون سیخ، که از کباب بگذشت ای دوست</p></div></div>

شمارهٔ ۷

هر چند مرا شباب بگذشت ای دوست
صد شکر که با شتاب بگذشت ای دوست
دانی که چگونه بی تو عمرم بگذشت
چون سیخ که از کباب بگذشت ای دوست

هوش مصنوعی: این شعر بیان کننده احساسات عاشقانه و حسرت بر گذر عمر است. شاعر به دوست خود می‌گوید که هرچند جوانی‌اش به سرعت سپری شده، اما شکرگزار است که این دوران با شور و شوق گذشته است. او همچنین به سختی زندگی بدون عشق اشاره می‌کند و آن را به تجربه‌ای تلخ تشبیه می‌کند، مانند سیخی که از کباب عبور کرده است.

شمارهٔ ۵

شمارهٔ ۶

هوش مصنوعی: با وجود اینکه جوانی‌ام به پایان رسید، ای دوست، سپاس که این دوران سریع سپری شد، ای دوست.

هر چند مرا شباب بگذشت ای دوست

صد شکر، که با شتاب بگذشت ای دوست

هوش مصنوعی: می‌دانی که بدون تو چطور روزهایم سپری شد؟ مانند سیخی که از کباب می‌گذرد، بی‌هدف و سردسته.

دانی که چگونه بی تو عمرم بگذشت؟

چون سیخ، که از کباب بگذشت ای دوست

شمارهٔ ۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده