صابر همدانی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر باد مخالفی وزید از چپ و راست</p></div>
<div class="m2"><p>کوه از سر جای خویش یک لحظه نخاست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من نیز تو را چو کوه سنگین خواهم</p></div>
<div class="m2"><p>چون سنگ سبک همیشه اندر دم پاست</p></div></div>

شمارهٔ ۶

گر باد مخالفی وزید از چپ و راست
کوه از سر جای خویش یک لحظه نخاست
من نیز تو را چو کوه سنگین خواهم
چون سنگ سبک همیشه اندر دم پاست

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که اگر باد مخالفی از دو طرف بوزد، کوه هیچگاه از جای خود حرکت نخواهد کرد. او نیز می‌خواهد مانند کوه ثابت و استوار باشد و اگرچه ممکن است سبک و روان به نظر بیاید، اما در حقیقت همیشه بر سر پا و مقاوم است.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: اگر بادی سخت و مخالف بوزد، کوه حتی یک لحظه از جای خود تکان نمی‌خورد.

گر باد مخالفی وزید از چپ و راست

کوه از سر جای خویش یک لحظه نخاست

هوش مصنوعی: من هم مثل کوه سنگین و استوار تو را در کنار خود خواهم داشت، چرا که سنگ سبکی همیشه در هوا و باد است.

من نیز تو را چو کوه سنگین خواهم

چون سنگ سبک همیشه اندر دم پاست

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده