هوش مصنوعی: دل غافل من بی‌دلیل تنگ و گرفته است، چرا که آن غنچه‌ای که دهانش را گشوده، به روح من آسیب زده و تأثیر گذاشته است.

هوش مصنوعی: اگر موهایش مرا رهایی ندهد و دردم را حل نکند، من تصمیم دارم که هیچ‌کس دیگری هم نتواند مشکلم را برطرف کند.

هوش مصنوعی: آن گل لاله‌ای که بعد از مرگ من سر بر می‌آورد، می‌تواند داستان غم و اندوه من را بیان کند و از درد و رنجی که در دل دارم سخن بگوید.

هوش مصنوعی: من برای از بین بردن نفس سرکش، هیچ تلاشی را بیهوده نگذاردم، زیرا پیش از آن که نفس به دشمنی برخیزد و به جان من آسیب برساند، باید به مقابله‌اش بپردازم.

هوش مصنوعی: اگر به عمرم نگاه کنم، به نظر می‌رسد که نتیجه‌اش فقط از خودت باشد. ای آتش غم، تو هستی و این هم نتیجه‌ای است که من دارم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آتش اندوه من وجود دارد، ای پرتو ماه، محفل من نیازی به چراغ دیگری ندارد.

هوش مصنوعی: من زنده و شاداب هستم، اما مردم دنیا به دنبال چیزهایی هستند که مرده و بی‌روح است. بنابراین جای تعجب ندارد اگر کسی به من که زنده‌ام و روحی دارم، توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: من از اینکه برای دزد بی‌چیز خجالت بکشم، ناراحتم، چرا که او با دست خالی چرا به خانه من می‌آید؟

هوش مصنوعی: امیدوارم سخنان ساده و کم‌ارزش من در جمع اهل فن و سخن مورد پذیرش واقع شود.