هوش مصنوعی: در لحظاتی که در هیچ‌چیزی وجود نداشتم، تصویر محبوبم را در دل و جانم جای دادم و به او خانه‌ای دادم.

هوش مصنوعی: به خاطر نام و اعتبارم، خود را مانند گدا درآوردم. به همین دلیل، شان و بخت من از بسیاری از شاهان بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: در نزدیکی معشوق، نمی‌خواهم که رقیب به جمع ما بیاید. چه کسی به شکارچی اجازه می‌دهد که طعمه‌اش را به دشمنش بدهد؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، در حالی که آب را بسته‌ای و آتش به جریان است، اجازه بده تا من یک ساغر را بشکنم تا از خماری خود رها شوم.

هوش مصنوعی: من همچون شاهباز، از این دنیای خاکی به آشیانه‌ای بالاتر و برتر پرواز می‌کنم و از این پس، سرزمین و محل زندگی خود را در جایی دیگر برمی‌گزینم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم حسرت جیحون را احساس کنم، آستینم را از پیش چشمانم که پر از اشک است، می‌گیرم؛ چرا که در این حال، خون دلم را کنار خود می‌زنم.

هوش مصنوعی: مردم در روز و شب درگیر جنگ و تنش هستند، اما من برعکس آن‌ها، در پی صلح و آرامش هستم و این را به عنوان پیام خود انتخاب کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در این متن، فردی به حالت مستی و سرخوشی خود اشاره می‌کند که به مانند یک قطار، در طول زندگی خود حرکت می‌کند. او احساس می‌کند که بی‌دردسر و بدون هیچ مانعی، به سوی معشوق و جانان خود می‌رود و کنترل و مهار زندگی‌اش را در دستان او قرار داده است. در این راه، او از مشکلات و دشواری‌ها عبور می‌کند، به طوری که غم و ناخوشی‌های دنیا تاثیری بر او ندارد.

هوش مصنوعی: هر بهاری به دنبال خودش یک پاییز می‌آورد. اما من در عالم بی‌پاییزم، بهار خود را می‌بینم.