هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آهویی است که در سرزمین ختن پرورش یافته و لب‌های زیبایت در باغ عدن رشد کرده است.

هوش مصنوعی: تصویر لب و روی تو همچون لعل و عقیق سرزمین بدخشان است و این زیبایی به برکت پروردگار است.

هوش مصنوعی: سروهای جوان در چمن به زیبایی در حال رقصیدن هستند. تا وقتی که قد و قامت تو همچون سروها در چمن رشد کند، من نیز در کنار تو از زیبایی این فضا لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: در دل همچون صدف، گنجینه‌ای از اندیشه و احساس نهفته است و در این دریای دل، معانی و دانش به زیبایی در کلام شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ماه من با قدرت و عشقش، آسمان ثابت و سیار را پرورش داده است.

هوش مصنوعی: در این بیت شعری، به فردی اشاره شده است که از حقیقت زندگی و معنای عمیق آن بی‌خبر است. او در حالتی از غفلت و خواب آلودگی به سر می‌برد و به امور سطحی و مادی می‌پردازد، به گونه‌ای که روح و جان خود را نادیده می‌گیرد. این اشاره به عدم توجه به مسائل معنوی و وجودی دارد و حالتی از خواب غفلت را تصویر می‌کند.

هوش مصنوعی: نخل جوان باید از نخل پیر آموزش بگیرد و در این آموزش، علم و ادب را فرا بگیرد.

هوش مصنوعی: جنگل جایی برای شکار شیران است، هرچند این مکان به دلیل پرورش زنان، زبان خاصی دارد.

هوش مصنوعی: یکی از درویشان با نصیحت و پند خود، به مردم وطنش کمک می‌کند و در هر روز و شب تلاش می‌کند تا آن‌ها را هدایت کند.