هوش مصنوعی: زمانی که نسیم صبحگاهی شروع به وزیدن کرد، در دشت گل‌های نو و امید به شکفتن آمدند.

هوش مصنوعی: در چمن، غزالِ عدالت ظاهر شد و گوسفندان از ترسِ گرگِ وحشی ظلم، فرار کردند.

هوش مصنوعی: دست خداوند از درون آستین بیرون آمد و پرده‌های خیال و توهم را پاره کرد.

هوش مصنوعی: زاغ و مرغ ناقص از بی‌کسی و جدایی دور شدند. اما پرنده‌ای بزرگ و آزاد که به وصال محبوب خود دست یافت، از آشیان خود پرواز کرد.

هوش مصنوعی: ای منجم، اگر جهانی را ببینی، ستاره‌ای که نشانه‌ی عشق شاه است، بر آسمان ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: اسب با اراده و قدرت، به سمت جلو می‌تازد و عشق را به صورت آزادانه و بی‌پرده نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر که به دانش و فهم و معرفت آراسته باشد، مورد لطف و محبت بیشتری قرار می‌گیرد، و کسی که نادان باشد، از دل دیگران فاصله می‌گیرد.

هوش مصنوعی: موهای مشکی و شب‌مانندت نمایان است و روشنی صبح در چهره‌ات دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسی که در عشق به مقام و افتخاری دست یافته، با وجود این که عشق برایش دردهایی به همراه دارد، اما همچنان در مسیر خود پابرجا می‌ماند و با صبر و استقامت، از آن گذر می‌کند.