هوش مصنوعی: صبح که مؤذن صدای اذان را بر بام بلند می‌کند و تو را توصیف می‌کند، به ما پیغام می‌دهد که باده‌ای روشن بنوشیم تا از صبح تا شب در حال خوشی و شادابی باشیم.

هوش مصنوعی: دنیا دوباره به روزهای کهن خود بازگشته است، اما با وجود پیری و جوانی، همیشه سایه تو بر سرمان باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که عقل کل در برابر تو همچون کودکی در دبستان است، دانش تو به واسطه یادگیری‌ات از دیگران برتر و استادانه است.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی چهره آن پیرزن را ببینید، دنیا به سمت شما می‌آید و روزگار بهتر می‌شود و مرد به خواسته‌اش می‌رسد.

هوش مصنوعی: درگاه پیرمغان به محل امید و آرزو تبدیل شده است، زیرا پایه‌های آن با عدالت ساخته شده است.

هوش مصنوعی: صلح و دوستی باعث اتحاد و هماهنگی میان همه می‌شود، اما جنگ و ظلم جان‌های بسیاری را به هدر می‌دهد.

هوش مصنوعی: زمانی که دانش و عدل به برقراری صلح کمک کردند، رنج و مشکلات به گونه‌ای به وجود آمد که ترس و وحشتی از یاد آن‌ها باقی ماند.

هوش مصنوعی: دو چیز، زبان و قلم، عشق و نام دوست را بر زبان مدعی حک کرد و مهر سکوت بر لبان او گذاشت.

هوش مصنوعی: از شراب وحدت بنوش و جامی تازه بیاشام، و به خاطر خسرو پرویز، از آن نوشیدنی خاطره‌ای را به یاد آور.

هوش مصنوعی: قلم «حاجب» این غزل را نوشت و جان تازه‌ای به آن بخشید. فصاحت و بیان لطیفی به طبیعت خدادادی داده است.