هوش مصنوعی: هر کسی که از گل‌های زندگی برداشت و لحظاتی خوش را تجربه کرد، در نهایت به آرامش در زندگی ناپایداری دیگران خندید و از این دنیا رفت.

هوش مصنوعی: در این ویرانه هیچکس جز یک محصول ناب از خود به جا نگذاشت. هر کسی که آمد، فقط بذر آرزوهای خود را پاشید و رفت.

هوش مصنوعی: چرا فرد عاقل باید سرش را به زیر آورد؟ در نهایت برای رسیدن به مقام سلطنت باید آماده باشد که پاهایش را در کفن بپیچد و برود.

هوش مصنوعی: اگر تو هم از رفتن به دنیای ناپدیدی و عدم می‌ترسی، نگران نباش. چون این مسیر بسیار ساده است و می‌توانی به راحتی بخوابی و به آن سمت بروی.

هوش مصنوعی: در باغی پر از گل و زیبایی که عذاران در کنار هم آرام گرفته‌اند، همچون شبنم می‌توان بر روی گل‌ها لغزید و به آرامی عبور کرد.

هوش مصنوعی: در این جهان از سفر به اوج خود نترس؛ زیرا که این مکان آن‌قدر زیباست که با اطمینان می‌توانی به سفر بروی و ادامه دهی.

هوش مصنوعی: حاجب در دنیا دنبال راحتی نبود، چند روزی به دیدار دوستانش آمد و سپس رفت.