هوش مصنوعی: اگر دنیا همه با من دشمن باشند، معشوق من دوست من است. همه چیزهایی که برای من باارزش و عمیق‌اند از اوست و باقی چیزها تنها ظاهری و سطحی‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی که شانه‌ات را به زلف خود بگذاری، چه بسا سرهایی که در میدان تو به عقب بازگشته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر سرب بریزد، مس تبدیل به جیوه نمی‌شود، ای آهن زنگ‌زده، مگر آن که روی تو از آهن و روست؟ این جمله به این معناست که تنها مواد خاص و باارزش می‌توانند تغییر شکل دهند و از بین بروند، و در اینجا به زیبایی و کیفیت شخصی اشاره دارد که بی‌نظیر و مستحکم است.

هوش مصنوعی: گفت‌وگوی ما مانند گفت‌وگوی بلبل و زاغ است و ویژگی‌های آن مثل تفاوت بین سنگ و سبو می‌باشد.

هوش مصنوعی: چه اهمیتی دارد که انسان در زندگی خود به عزت، دوری از مردم، احترام و قناعت برسد، وقتی که تمام عمرش را مانند سگ‌ها برای به دست آوردن نانی صرف کرده است؟

هوش مصنوعی: انسانی که به دنبال حقیقت است، نمی‌تواند چیزی جز حقیقت را ببیند. زمانی که او به راه می‌افتد، تنها می‌تواند آنچه را که حقیقت است، مشاهده کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو در عادت به خونریزی و آسیب زدن به دیگران هستی، اما من نمی‌دانم چرا این‌گونه شده‌ای.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس هنوز نتوانسته است به راز و رمزی که در موی تو نهفته است دست یابد. من نکته‌ای را مطرح کردم که خود این نکته نیز به ظرافت و دقت موی تو نزدیک‌تر است.

هوش مصنوعی: خوبی از بدی جداست، زیرا بدی در ذات کسانی که نیکو هستند وجود ندارد. در واقع، نیکویی با بدی در یکجا جمع نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر صبح هنگام، زلف‌های تو در دست من و نسیم صبا قرار دارد و به همین خاطر، دست من و نسیم صبا عطر و بوی خوشی دارد.

هوش مصنوعی: به جلو بیا و به چشمانم نگاهی بینداز، زیرا رقبای من به هم خواهند گفت که چقدر خوش است آن سرو زیبایی که به راحتی در کنار آب زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: خرقه ما کهنه و فرسوده شده است زیرا در پی شراب هستیم، به گونه‌ای که بر ما غم و اندوهی نیست و نیازی به ترمیم و وصله‌زدن نداریم.

هوش مصنوعی: من همهٔ دانایی و خرد را به دلیل فقر، به پای عشق تو قربانی می‌کنم تا به وسیلهٔ عشق تو، طلب و نیازم را پر کنم.

هوش مصنوعی: ای دشمن، مواظب باش که ابرویت به تیغ تو خم نشود، زیرا بر من رحم نمی‌کنی و برای تو ظلم و ستم راه و رسم عادت شده است.