هوش مصنوعی: صبح شده است و ساقیان سرمست و خراب در کنار کدو حضور دارند، اکنون زمان آن است که از سبو شراب بیاورند.

هوش مصنوعی: شب تیره به صبح روشنی تبدیل شد، ای دوستان.

هوش مصنوعی: صبح فرا رسیده است و زمان آن است که با نوشیدنی دلچسبی، آثار خواب و خستگی را از چهره‌مان پاک کنیم.

هوش مصنوعی: صبح فرارسیده و آفتاب طلوع کرده است. ما در نور مهتاب به تماشای زیبایی‌های طبیعت می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: صبح که روشن شد، ستاره‌ای به نام سهیل درخشید و مردی که بیچاره بود و به شب‌تابی شبیه بود، از خواب بیدار شد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، باده‌ای به من بده و کمی ادب را رعایت کن. تا کی باید در جمع دوستان آداب را زیر پا بگذاریم؟

هوش مصنوعی: ما از خم شراب و میخانه چیزهایی را یافته‌ایم که زاهد در محراب به دنبالش بود.

هوش مصنوعی: زعفران و گلاب بهشتی به من نمی‌رسند، چون حتی کسی که در حال ذکر گفتن است، نمی‌تواند از شراب ناب و خوشمزگی آن دور بماند.

هوش مصنوعی: نقد و بررسی در حال حاضر و به شکل واضح و روشن انجام می‌شود، در حالی که وعده‌ها و آمال‌ها به آینده و به نعمت‌های بی‌پایان بهشت اشاره دارند.

هوش مصنوعی: چند جام باید به درویش داد تا با صدای چنگ و رباب، دل‌ها را شاد کند و جشن بگیرد.