حاجب شیرازی » گزیدهٔ اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جشن ملی است که آرد فرح و شادی را</p></div>
<div class="m2"><p>یارب از ما مستان نعمت آزادی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از حوادث نشود کشور ایران ویران</p></div>
<div class="m2"><p>که به وی داده خدا خلعت آبادی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ساقی از دادن می علت تأخیر چه بود؟</p></div>
<div class="m2"><p>از چه ناقص کنی این عیش خدادادی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>شادی روی بتی می ده و میکن شادی</p></div>
<div class="m2"><p>که بود قبله بت شاهد نو شادی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>مست مشروطه چو مشاطه عدالت چو عروس</p></div>
<div class="m2"><p>تا، برند اهل جهان لذت دامادی را</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>«حاجب » از شعر تو در شور و نوا شد، بلبل</p></div>
<div class="m2"><p>از گل آموخت مگر این فن استادی را</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹

جشن ملی است که آرد فرح و شادی را
یارب از ما مستان نعمت آزادی را
از حوادث نشود کشور ایران ویران
که به وی داده خدا خلعت آبادی را
ساقی از دادن می علت تأخیر چه بود
از چه ناقص کنی این عیش خدادادی را
شادی روی بتی می ده و میکن شادی
که بود قبله بت شاهد نو شادی را
مست مشروطه چو مشاطه عدالت چو عروس
تا برند اهل جهان لذت دامادی را
حاجب  از شعر تو در شور و نوا شد بلبل
از گل آموخت مگر این فن استادی را

شمارهٔ ۱۷

شمارهٔ ۱۸

جشن ملی است که آرد فرح و شادی را

یارب از ما مستان نعمت آزادی را

از حوادث نشود کشور ایران ویران

که به وی داده خدا خلعت آبادی را

ساقی از دادن می علت تأخیر چه بود؟

از چه ناقص کنی این عیش خدادادی را

شادی روی بتی می ده و میکن شادی

که بود قبله بت شاهد نو شادی را

مست مشروطه چو مشاطه عدالت چو عروس

تا، برند اهل جهان لذت دامادی را

«حاجب » از شعر تو در شور و نوا شد، بلبل

از گل آموخت مگر این فن استادی را

شمارهٔ ۱۸

اطلاعات