هوش مصنوعی: ای محبوب، کم شانه کن آن موهای زیبایت را و نگذار که دل پر از longing من به پرواز درآید.

هوش مصنوعی: عشق و وجود عاشقان را به خاطر خودخواهی نادیده نگیرید، ای دلبر. از آتش عشق خود بهره ببرید و به تشنگان آب ارایه دهید.

هوش مصنوعی: هر رشته از گیسوانت را که با دقت و مهارت بافتی، به نوعی زنجیری برای شیران شده است. تو، ای شیرین و دلربا، با استعداد و خلاقیت خود، قاب زیبایی را ایجاد کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ابروهای زیبایت مانند محرابی است که همیشه در حال عبادت و نماز است. بگذار از این منبر و محراب که برای نشان دادن خود است، افرادی که به ریاکاری مشغولند دور بمانند.

هوش مصنوعی: از لحظه‌ها و عمر خود به خوبی استفاده کن و از شراب پیرمغان بنوش که تو را به مستی ابدی می‌برد. این را یکجا و به صورت کامل تجربه کن؛ هم برای کسانی که جوان هستند و هم برای آن‌هایی که سالخورده‌اند.

هوش مصنوعی: ما بدون آتش و دود، در سرمای دی، با دم گرمی هستیم. ای منعم، بگو ببینیم لطافت خز و سنجاب چقدر می‌تواند ما را اذیت کند.

هوش مصنوعی: ای عدالت جهانی، ما را با صلح و دوستی جمع کن. بساط ظلم و دشمنی را برچین و این وسایل را بهم بزن.

هوش مصنوعی: ای خورشید، پنهان نشو! چرا که ماه به روشنی می‌درخشد و خود را نشان می‌دهد. برگرد تا این حشره شب‌تاب را رسوا کنی.

هوش مصنوعی: در خواب دیدم که شمس درخشید و از جایگاه بلند خود نمایان شد. از خانقاهش آگاهی یافتم و خوابم را تعبیر کردم.

هوش مصنوعی: حاجب شراب را به خاطر ترس از گرگ و سگ نگه می‌دارد. وقتی که چوپان به دشمن رمه تبدیل شود، این خجالت به سگ‌ها و گله می‌رسد.