به یاد این شعر افتادم .. گرچه به کوشش ندهند وصلش را گر تو توانی بکوش

از ماندن لغت مانید را داریم که ان وامی است که پرداخته نشده است

بوی الکل میداد دستانش 

دهانش آلوده ی آب انگور

دستاری بر زمین انداخت 

گفت .....نماز .....

من نخواندم ......... تو بخوان  #واقف_محسن زاده 

#شعرواقف 

۲۵_۱_۱۴۰۲

معنی این دو بیت:

معشوقی که مانند ماه زیبا روی بود و قدش مانند سرو بلند بالا بود آیینه ای در دست داشت و خودش را آرایش میکرد

دستمال کوچکی به او تقدیم کردم و او گفت:

میخواهی به وصال من برسی و در طلب من هستی،احسنت به این خیال که در سر توست

او آی کی قدی سرو چماندیر ایدل
لب غنچه دی قاشلاری کماندیر ایدل
پیشکش اونا بیر چرقدی وئردیم دئدیکی
وصل ایسته ئیسن؟ جَرمَه سی جاندیر ایدل
رافض