دست حافظ درد نکنه با این اشعار زیبایش. جدا اون وقتی که حاکمان به فکر قدرت طلبی و کشور گشایی بودند( زمان زندگی حافظ ) حضرت حافظ در پی مستی و سرخوشی و عشق وحالش بود .جوووونا یاد بگیرند.دمش گرم.

آقا مهدی حافظ یه عارف بوده و شعراش همه عرفانین و معنی ظاهری ندارن..
دوسه تا کتاب درموردش مطالعه کنین بد نیس..
"مستی و سرخوشی" و اینا همه کنایه هاشه که البته قدرت فهمشو همه ندارن!!!!!!و اینطوری برداش میکنن
شایدم قصدشون سوء استفادس!
هه..
البته فک نکین با شما بودما..

در جواب حدیث
هدف از زندگی داشتن احساس رضایت و به عبارتی شاد بودن و شاد کردن همه میباشد و جناب حافظ هم از این امر جدا نمی باشد و با شعرهایش راههای رسیدن به این خوشی ها و لذایذ را نمایش میدهد

جالبترین چیز واسه یه هنرمند اینه که هر کس از دریچه دید خودش برداشت متفاوتی از کار هنریش داره و به نظر من حافظ هم از این قاعده مستثنی نیست. اجازه بدیم هر کس هر طور دوست داره از هنر حافظ لذت ببره! هر کس یه سبک و روشی واسه زندگی داره که بر مبنای برداشتها و باورهاشه تا زمانی که به من یا جامعه آسیب نزنه که اون هم جای بحث داره چرا باید بخوام نظرشو عوض کنم؟ جهان که دستگاه فتوکپی نیست، همه زیباییش هم در همین تفاوتهاشه.

خیام رباعی ای دارد بدین شکل:
لب بر لب کوزه بردم از غایت آز
تا زو طلبم واسطه عمر دراز
لب بر لب من نهاد و کیگفت به راز
عمری چو تو بوده ام دمی با من ساز
این رباعی اگرچه منسوب به حافظ است اما اگر مشخصا به ایشان هم تعلق داشته باشد در زمره اشعاری ست که تحت تاصیر اندیشه خیامی ست . البته باید ذکر کنم که در مصرع اول رباعی حضرت خواجه واژه گیسو درست تر است . در گیسویش آویختم از روزی نیاز ..... ضمنا اصرار به آنکه هر واژه و تعبیر حافظ را بر حسب باور و عقاید ایدئولوژیک خودمان به آسمان و کائنات و خدا و فلان و بهمان وصل کنیم چندان درست نیست. حافظ شاعری اندیشمند و متفکر و بسیار زیرک است که واژگان و تعابیر خاص خودش را دارد.