واقعا چرا موی سیاه من گشت سفید؟

چقدر این شعر از حافظ ، ارتباط معنایی داره با این بیت از
نظامی :

در نومیدی بسی امید است
پایان شب سیه سپید است

گفتی که پس از سیاه رنگی نبود
پس موی سیاه من چرا گشت سفید...
داریم از این بهتر؟ فوق العاده ست...

حکیم نظامی چنین نیز فرمود:
سیه را سرخ چون کرد آذرنگی؟ / چو بالایِ سیاهی نیست رنگی
مگر کز روزگار آموخت نیرنگ / که از مویِ سیاه ما بَرَد رنگ

سعدیا نامت به رندی در جهان افسانه شد
از چه می‌ترسی دگر بعد از سیاهی رنگ نیست
(سعدی)
به نظر من بیت دوم این شعر جواب به سعدی هستش

گفتی که پس از سیاه رنگی نبود

پس موی سیاه من چرا گشت سفید...