هوش مصنوعی: شب هنگام، از خواننده‌ای که دل را شاد می‌کرد، ناله‌ای غم‌انگیز از نی را شنیدم.

هوش مصنوعی: آن‌چنان تأثیر سوز و گداز در دل من گذاشت که دیگر هیچ چیز را بی‌احساس و بی‌تفاوت ندیدم.

هوش مصنوعی: دوست من، ساقی، در شبی که با زلف و چهره‌ات روشنایی را به تصویر کشیدی، حریفی بد برای من شدی.

هوش مصنوعی: وقتی شوق و اشتیاق من را دید، شروع به ریختن بیشتر می کرد. به او گفتم که ای ساقی، این کارت مایه خوشبختی است.

هوش مصنوعی: مرا از بند زندگی آزاد کردی، همان‌طور که با نوشیدن پشت سر هم جام شراب، به حالتی دیگر منتقل می‌شوم.

هوش مصنوعی: خداوند تو را از بدی‌های سختی‌ها حفظ کند و در دو جهان، پاداش نیکو به تو عطا کند.

هوش مصنوعی: وقتی حافظ در حال بی‌خود شدن است، چگونه می‌تواند یک لحظه را به اندازهٔ یک ملک وسیع و بزرگ مانند ملک کاووس ارزش‌گذاری کند؟