هوش مصنوعی: ای زاهد، با امیدی که برای خود داری برو؛ اما بدان که من هم همچون تو امیدوارم.

هوش مصنوعی: لاله فقط ساغر را در دست دارد، بیا ای ساقی، هرچه را که داری بیاور.

هوش مصنوعی: مرا به جمع دیوانگان ببر زیرا حال مستی بهتر از حالت هوشیاری است.

هوش مصنوعی: ای صوفی، از من دوری کن که من از پرهیزکاری توبه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که اگر می‌خواهی به آرامش و رستگاری دست یابی، باید به عشق و زیبایی او توجه کنی و دل خود را به او بسپاری.

هوش مصنوعی: به دور گل، توبه‌ات را بشکن، زیرا که گل به عهد و پیمان خود پایبند نیست.

هوش مصنوعی: عزیذ، بهار زندگی‌ات سپری شده است، مانند بادی که بهاری می‌وزد و برگ‌های چمن را به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: بیا حافظ، به خاطر پند تلخی که هست، از نوشی که میخوری بگذر. چرا در تمام عمرت غافل و بی‌توجه بوده‌ای؟