شمارهٔ ۳۷
ای باد نسیم یار داری
زآن نفحهٔ مشکبار داری
زنهار! مکن درازدستی
با طرهٔ او چه کار داری؟
ای گل! تو کجا و روی زیباش
او مشک و تو بار خار داری
نرگس! تو کجا و چشم مستش
او سرخوش و تو خمار داری
ریحان! تو کجا و خط سبزش
او تازه و تو غبار داری
ای سرو! تو با قد بلندش
در باغ چه اعتبار داری
ای عقل! تو با وجود عشقش
در دست چه اختیار داری؟
روزی برسی به وصل! حافظ
گر طاقت انتظار داری!
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: حمیدرضا محمدی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای باد نسیم یار داری
زآن نفحهٔ مشکبار داری
هوش مصنوعی: ای نسیم ملایم، تو بویی دلپذیر و خوش از معشوقهی خود داری.
زنهار! مکن درازدستی
با طرهٔ او چه کار داری؟
هوش مصنوعی: مواظب باش! دست درازی نکن به موهای او، چه کار به او داری؟
ای گل! تو کجا و روی زیباش
او مشک و تو بار خار داری
هوش مصنوعی: ای گل! تو کجا و زیبایی او کجا، او همچون مشک است و تو به مانند خاری.
نرگس! تو کجا و چشم مستش
او سرخوش و تو خمار داری
هوش مصنوعی: ای نرگس! تو به کجا رفتهای؟ در حالی که او با چشمی مست و سرخوش در کنار توست و تو در حال کمحالی و خمار به سر میبری.
ریحان! تو کجا و خط سبزش
او تازه و تو غبار داری
هوش مصنوعی: ریحان! تو کجا و آن خط سبز، که تازگی و شادابی دارد، کجا؟ تو چقدر غبارآلود و خسته به نظر میرسی.
ای سرو! تو با قد بلندش
در باغ چه اعتبار داری
هوش مصنوعی: ای سرو! با وجود اینکه قد تو بلند است، در باغ چه ارزشی داری؟
ای عقل! تو با وجود عشقش
در دست چه اختیار داری؟
هوش مصنوعی: ای عقل! وقتی عشق او را در دل داری، چه قدرتی برای تصمیمگیری و کنترل داری؟
روزی برسی به وصل! حافظ
گر طاقت انتظار داری!
هوش مصنوعی: اگر صبر و استقامت داشته باشی، روزی به وصال محبوب خواهی رسید!