هوش مصنوعی: باده بیاور و من را از حال مستی آزاد کن، زیرا فقط با نوشیدن باده می‌توانم رنج و درد را از خود دور کنم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز دیگری نمی‌تواند نور و روشنی مجلس دوستان را تامین کند مگر چهره زیبای معشوق و شراب خوشمزه.

هوش مصنوعی: به زیبایی و ناز چشمک‌های دلربا اعتماد نکن، چون من تجربه کردم و دیدم که به آدم مغرور هیچ سودی نمی‌رساند.

هوش مصنوعی: چند بار می‌خواهی نصیحت کنی که عشق بی‌فایده است؟ این حرف را چه کسی به تو گفته است؟

هوش مصنوعی: اگر دل نیک‌نهاد و عاشق باشد، زندگی‌اش پر از عشق و شور است. اما اگر تو این احساس را نداری، بهتر است که بروی، چون اینجا جایی برای تو نیست.

هوش مصنوعی: به خاطر یک فریب، بهترین امکانات و کارهای خوبم را از دست دادم. افسوس که تمام تلاش‌هایم برای زهد و پنهان‌کاری به هدر رفت.

هوش مصنوعی: زمانی که خوشبختی و وصال محبوب فرارسید، و درد دوری و جدایی تمام شد، دل من به آرامش و سرزندگی رسید و به حالتی شاداب و سعادتمند دست یافت.

هوش مصنوعی: هر کس نمی‌تواند به راحتی احساس درد و رنج خود را بیان کند، ولی حافظ، به تو بگوید که او در سختی ناشی از جدایی به سر می‌برد.