قطعه شمارهٔ ۲۵
ای معرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز
وی مبرا ذات میمون اخترت از زرق و ریو
در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را
از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو
قطعه شمارهٔ ۲۴: در این ظلمتسرا تا کی، به بوی دوست بنشینمقطعه شمارهٔ ۲۶: ساقیا پیمانه پر کن زانکه صاحب مجلست
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای معرا اصل عالی جوهرت از حرص و آز
وی مبرا ذات میمون اخترت از زرق و ریو
هوش مصنوعی: ای معشوق من، اصل و ریشهی زیبا و باارزش تو از هر گونه حرص و طمع خالی است. ذات تو که به خوشبختی و نیکی مشهور است، از زرق و برق و فریبندگی دور است.
در بزرگی کی روا باشد که تشریفات را
از فرشته بازگیری آنگهی بخشی به دیو
هوش مصنوعی: در عظمت و بزرگی، نشاید که مقام و احترام را از فرشتگان بگیری و آن را به دیوان بخشیدی.
حاشیه ها
1402/03/11 14:06
زهیر
وی در مصراع دوم یعنی: وَ اِی