میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عمری است که عمر به تعب میگذرد</p></div>
<div class="m2"><p>از هجر توام روز چه شب میگذرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون زلف تو تاب دارد و چشمت تب</p></div>
<div class="m2"><p>روز و شب من به تاب و تب میگذرد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

عمری است که عمر به تعب میگذرد
از هجر توام روز چه شب میگذرد
چون زلف تو تاب دارد و چشمت تب
روز و شب من به تاب و تب میگذرد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها به حسرت و دلتنگی از معشوق خود اشاره می‌کند. او از گذر زمان و سختی‌هایی که به خاطر جدایی از محبوبش تجربه می‌کند، سخن می‌گوید. عمر او به تعب و رنج می‌گذرد و هر روز و شب او پر از اضطراب و شوق مبارزه با این دوری است.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: سالیان زیادی است که زندگیم به سختی و رنج سپری می‌شود و از وقتی که دوری تو را تحمل می‌کنم، روزها و شب‌ها همگی به زحمت می‌گذرد.

عمری است که عمر به تعب میگذرد

از هجر توام روز چه شب میگذرد

هوش مصنوعی: موهای تو زیبا و فریبنده است و چشمانت همیشه در جذابیت و شوق می‌درخشد. من به خاطر این زیبایی و شوق، روز و شب در حال تپش و هیجان زندگی می‌کنم.

چون زلف تو تاب دارد و چشمت تب

روز و شب من به تاب و تب میگذرد

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده