گنجور

شمارهٔ ۲۹

زلفت فتد ار بکف پریشش سازم
آشفته چو حال دل خویشش سازم
خایم لب لعل تو بدندان چندانک
چونین دل ریش خویش، ریشش سازم

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

زلفت فتد ار بکف پریشش سازم
آشفته چو حال دل خویشش سازم
هوش مصنوعی: اگر زلف تو به دستم بیفتد، من آن را به هم می‌زنم و آشفته می‌کنم، همان طور که حال و روز دلم را به هم می‌زنم.
خایم لب لعل تو بدندان چندانک
چونین دل ریش خویش، ریشش سازم
هوش مصنوعی: لبان سرخ تو را به دندان می‌گیرم، به گونه‌ای که با این کار، دل خود را نیز جریحه‌دار کنم.