میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن چهره چون شیر شود همچون قیر</p></div>
<div class="m2"><p>وان طره چون قیر شود همچون شیر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا چونکه ز پافتی بگیرندت دست</p></div>
<div class="m2"><p>اکنون تو ز پا فتاده را دست بگیر</p></div></div>

دیوان حاج میرزا حبیب الله خراسانی به کوشش علی حبیب - میرزا حبیب الله خراسانی - تصویر ۴۵۴

شمارهٔ ۲۳

آن چهره چون شیر شود همچون قیر
وان طره چون قیر شود همچون شیر
تا چونکه ز پافتی بگیرندت دست
اکنون تو ز پا فتاده را دست بگیر

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف دو تصویر متضاد می‌پردازد: چهره‌ای که به زیبایی و قدرت شیر و موی‌هایی که به تاریکی و غلظت قیر تشبیه شده‌اند. در پایان، به این نکته اشاره می‌کند که وقتی کسی به زمین می‌افتد، باید دست او را بگیرید و او را یاری کنید. در کل، شعر به زیبایی و کمک به دیگران اشاره دارد.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: این چهره به زیبایی شیر است و آن موها به سیاهی قیر.

آن چهره چون شیر شود همچون قیر

وان طره چون قیر شود همچون شیر

هوش مصنوعی: تا زمانی که از پا افتاده‌ای، اکنون دستت را بگیرند و کمکت کنند.

تا چونکه ز پافتی بگیرندت دست

اکنون تو ز پا فتاده را دست بگیر

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده