هوش مصنوعی: در غروب، هنگامی که جادوی ریمن از ریو بر زمین افتاد، انگشتری که نماد قدرت جم بود، به دست اهریمن رسید.

هوش مصنوعی: به غار رفت تا از ظلم و ستم بهرام فرار کند و در آنجا به خواب ابدی رفت، در حالی که نام بهمن (یکی از شخصیت‌های مشهور) به یاد او باقی ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که شعله‌ی آتش از حرارت خود کاسته شد، عشق و محبت از جهان محو شد و دنیا به تیره‌روزی و تاریکی گرایید، همان‌طور که وقتی بخار از کوره می‌نشیند، فضا غبارآلود و تاریک می‌شود.

هوش مصنوعی: از در پنجره سرک کشیدند و با ناز و کرشمه‌ای خاص، هزاران دختر زیبای دست نوازش‌کننده و چشمک‌زن خود را نشان دادند.

هوش مصنوعی: دنیا برای من مانند یک خانه تاریک است که از در و بام آن، روزن‌های زیادی دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر غم مهر، روز تابان را یکباره سیاه کرد و لباس و زره را به رنگ تیره درآورد.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب نشسته‌ام و با تنهایی و درد، عذاب می‌کشم. حالم آشفته است و غم و اندوه به سراغم آمده‌اند.

هوش مصنوعی: همراه من فقط دو دوست بودند که یکی با زیبایی‌هایش توجه مرا جلب می‌کرد و دیگری با آهنگ‌های دلنشینش.

هوش مصنوعی: یک قلم و یک شمع هر دو در کنار هم هستند و به هم اعتماد دارند. این دو برای هر نوع جمع و محفل و حتی برای مکان‌های عمومی آمادگی دارند که رازها را حفظ کنند.

هوش مصنوعی: یکی چون ماهی دراز قامت است و دیگری مانند ریسمانی، سرش را در چاه فرو برده است.

هوش مصنوعی: یک نفر به خاطر زبانش، سر و جانش را در خطر انداخته و دیگری به خاطر گفتارش، دلش را به دست دهانش سپرده است.

هوش مصنوعی: یک نفر در اوج بزرگی و عظمتش، در حالتی که بر فراز است، با دید خود به تجلی و زیبایی‌های عالم می‌نگرد. او در جایگاه خود با اطمینان و آرامش قرار دارد، در حالی که دیگری به واسطه کلام خود، جایگاه و هویتی می‌یابد.

هوش مصنوعی: کسی مانند خضر که تاثیرش از دوات و رنگ سیاهش ناشی می‌شود، و کسی مانند یونس که زیبایی‌اش از دهان لگن و زندگی‌اش پدیدار است.

هوش مصنوعی: یکی از غم‌ها و اندوه‌های من چشمانش مانند نرگس زیباست و تمامی درد و غم من به زبانش همچون گل سوسن بیان می‌شود.

هوش مصنوعی: در نیمه‌شب، من با دو دوست که جنسیت متفاوتی دارند، به گفتگو و درد و دل پرداختم.

هوش مصنوعی: من در کنار نشسته‌ام و با دل‌زدگی و بی‌حالی خاموش مانده‌ام، چون شمع خاموش شده و قلمرو کلام برایم به زهر تلخی تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: بحث و جدل آنها پر از خودبزرگ‌بینی و فخر و مباهات بود، زیرا همه نزاع‌ها و دعواها از همین خودخواهی ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: شمع گفت: در جایی که نور وجود دارد، تو چه کسی هستی که سخن مرا از میان ببری و اجازه ندهی تا داستان ما را بگوییم؟

هوش مصنوعی: من تمام وجود و سر و ته این بدن بی‌مغز هستم، که در عوض، مغزم را دارم و بدنی ندارم.

هوش مصنوعی: من همیشه در جایی نشسته‌ام که شایسته است، و تو را در تابوتی می‌زنند که خانه‌ات بوده است.

هوش مصنوعی: هر جا که حاضر شوم، به خاطر شدت نور و ظهورم، سرزمینی امن و پر از روشنی خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر شعله‌های عشق که همیشه در دلم می‌سوزد، لباس خود را بر روی پیراهن می‌پوشم.

هوش مصنوعی: به زبان ساده می‌توان گفت: هرگز احساس نکن که من دچار تجمل و ناز و نعمت شده‌ام، بلکه مانند بادام که درونش چربی وجود دارد، من نیز از اشک چشم خود احساساتی درونم دارم.

هوش مصنوعی: در دل انسان همیشه غم و اندوهی وجود دارد و در عین حال، وقتی به چشم و لب دیگران نگاه می‌کند، همواره با احساس حسرت و آهی که از دل برمی‌آید، روبرو می‌شود. اشک و احساسات در دامن وجودش قرار دارد و نمی‌تواند آن‌ها را پنهان کند.

هوش مصنوعی: این بیت به تصویر کشیدن وضعیتی است که فردی مانند کلیم (موسی) و خلیل (ابراهیم) در نیمه‌ای از وجودش به آرامش و مسکنی در آب دست یافته است. نشان‌دهنده‌ این است که او در جستجوی مکانی برای زندگی و استراحت است، جایی که می‌تواند احساس امنیت و آرامش کند. در واقع، این تصویر به توصیف قدرت و عظمت زندگی‌اش و تلاش‌هایش برای پیدا کردن جا و مکانی مطمئن اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در زمان‌هایی که بر خودم کار می‌کنم، سعی دارم خودم را به گونه‌ای شکل دهم که با دیگران به تساهل و مهربانی رفتار کنم، تا به مشکلات و سختی‌ها دچار نشوم.

هوش مصنوعی: وقتی که من مانند خورشید درخشان بشوم، تو هزار روش و زیبایی را در اطراف من خواهی دید.

هوش مصنوعی: درخشش تو مانند مقام خورشید است که در آسمان بالا می‌درخشد و تو جانشین بزرگ شکوفایی در بهشت گل‌ها هستی.

هوش مصنوعی: دل و زبان من هر دو به تو وابسته‌اند و هیچ دلی مانند دل من نیست که همزمان با زبان من هماهنگ باشد. در واقع، بین قلب و زبان من تفاوتی نیست و همه احساسات و سخنانم برای تو است.

هوش مصنوعی: دل تو در دو سمت قرار دارد و زبانت دو نوع سخن می‌گوید، چهره‌ات هم دو حالت دارد، همچون جادوگری فریبنده و مرموز که همواره در حال فتنه‌انگیزی است.

هوش مصنوعی: این جمله به توصیف افرادی می‌پردازد که دارای ویژگی‌های منفی هستند؛ افرادی که کارهای نادرست و خلاف اصول اخلاقی انجام می‌دهند و به جای راستگویی و صداقت، به دروغ و فریب روی می‌آورند. این افراد همچنین از نظر فکری ضعیف و کم‌عمق هستند و به طور کلی فاقد شجاعت و از خودگذشتگی می‌باشند، در حالی که در عوض تلاش می‌کنند به هر نحوی خود را نشان دهند و به اصطلاح خود را به رخ بکشند.

هوش مصنوعی: من و انگبین از یک مادر به دنیا آمده‌ایم، مانند دل مگس و زنبور که هر دو از یک منبع هستند.

هوش مصنوعی: از یک برادر، آرزوها و خوشبختی‌های مردم به دست می‌آید و از برادر دیگر، امید و روشنی در زندگی شان جاری است.

هوش مصنوعی: در کل چشمانم زیبایی و جذابیت وجود دارد، اما نه به لطافت یک گل نرگس. همچنین، سخنانم پر از حس و دل‌انگیزی است، اما نه مانند زیبایی یک گل سوسن.

هوش مصنوعی: چشم من همیشه روشن بود، زیرا لبخند من به وضوح بیانگر احساساتم بود، حتی اگر از بیان کردن آن ناتوان بودم.

هوش مصنوعی: وقتی تو به جای من می‌نشینی، چگونه می‌توانم صحبت کنم؟ چرا که کسی که همت او در سایه من است، پایه‌ی گفت‌وگو را می‌سازد.

هوش مصنوعی: سخن و کلام چه کمکی می‌تواند به اینجا برساند؟ بهتر است قلم را به کار بیندازیم و فریاد بزنیم که تا کی باید این شور و جنجال ادامه داشته باشد؟

هوش مصنوعی: زیاد حرف نزن و بیهوده گویی نکن. با زبان خود به دیگران آسیب نرسان و از افراط در سخن خودداری کن. لاف نزن و بیخود خود را بزرگ نکن.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند عشق و محبت واقعی را پنهان کند، مانند اینکه نمی‌توان آب دریا را در ظرف کوچکی جا داد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معنی است که نباید بدون دلیل و بی‌ملاحظه چیزی را از دست داد و همچنین نباید به آهن و فلزات سخت اعتراض کرد. در واقع، منظور این است که در شرایط دشوار و موقعیت‌های سخت، باید با احتیاط عمل کرد و از تلاش‌ها و زحمات خود محافظت کرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دندان‌هایش آسیب بزند، به زودی متوجه خواهد شد که این کار به او ضرر خواهد زد.

هوش مصنوعی: با چشمان ملایم نمی‌توان سنگ سخت را برید و نمی‌توان نور آتش را در دامن پنهان کرد.

هوش مصنوعی: چراغ مهر یعنی عشق، نشانه‌ای از بغل آستین قبا در باغ چرخ، ما را به سوی نردبان رسن می‌برد.

هوش مصنوعی: من نشانه‌ای از وجود خود را در جهان نمایانده‌ام که نشان‌دهندهٔ عقل و دانش من است و از طریق خلق و رفتار من، داستان فهم و درک من نیز آشکار می‌شود.

هوش مصنوعی: هنوز سخن از عمق دل به زبان نرسیده، اما من آن را از سمت باختر به سرزمین ختن نوشتم.

هوش مصنوعی: صدای من اگرچه به دمیدن شیپور قیامت مربوط نیست، پس چرا این قدر زنده است در حالی که آن دمیدن برای آوردن مردگان قدیمی کافی است؟

هوش مصنوعی: وقتی سر به آستان دوست نهادیم و خود را در خدمت او قرار دادیم، مردم متوجه شدند که من بندگی او را پذیرفته‌ام.

هوش مصنوعی: یک نفر زیر سایه من نشسته است که از چین و زمین‌های باختر، برتر و مرفه‌تر به سرزمین دکن آمده است.

هوش مصنوعی: تمام جهان را در اختیار دارم و همه شاخه‌ها و برگ‌ها به دست من است؛ زمین پر از جوانه‌ها و زیبايي‌هایی است که به من تعلق دارند.

هوش مصنوعی: از مشک سیاه دانه‌های سرخ را می‌سازم و خوشه‌های زیبا را در بهشت ترتیب می‌زنم.

هوش مصنوعی: صدای من در گوش عالم بهتر است از صدای نی و چنگ و ناله عود.

هوش مصنوعی: به جز من، کسی نمی‌تواند در تمام علوم و فنون چیزی بنویسد یا به ثبت برساند.

هوش مصنوعی: هر آنچه دانش و کمال وجود دارد، همیشه از من نشأت می‌گیرد، و هر آنچه که فرض‌ها و سنت‌ها هستند، باز هم به نحوی به وجود من وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: من همیشه انگشت خود را آماده می‌کنم تا با خردمندی رفتار کنم و در هر زمانی که لازم باشد، از عقل و دانش دیگران بهره‌ می‌برم.

هوش مصنوعی: من خود را به خدمت شما می‌سپارم، حتی اگر جانم را با شمشیر قطع کنند و بند بند وجودم را از هم جدا کنند.

هوش مصنوعی: هرگز تسلیم نخواهم شد و سرم را از خطی که تعیین کرده‌ام نخواهم کشید، حتی اگر هزار بار مرا با تیغ بزنند و سرم از بدن جدا شود.

هوش مصنوعی: به مانند چوب موسی که به شکل مار درآمد، من نیز با فرمان خدای توانمند و بی‌همتا، از سحر و جادو رهایی می‌بخشیدم.

هوش مصنوعی: ما سه عنصر متفاوت هستیم، اما از یک منبع مشترک آمده‌ایم. کارهای جهان بر مبنای نظم و قاعده‌ای که ما ایجاد کرده‌ایم، استوار است.

هوش مصنوعی: یک نفر در میدان جنگ شهید می‌شود و دیگری در میهمانی خوش‌گذرانی. یکی با اراده قوی در برابر دنیا ایستاده و دشمن را می‌شکند.

هوش مصنوعی: ای برادر، هرچند که من هم هستم، اما آن دو (یعنی آن دو کلام یا دستور) به جان و بدن من اطاعت و فرمان می‌برند.

هوش مصنوعی: به رغم سختی‌ها و چالش‌هایی که در زندگی دارم، اما درون من نشانه‌های خوشبختی و باروری وجود دارد. همچنان که یک خار در طبیعت می‌تواند زیبایی و ارزش‌های خاصی را به نمایش بگذارد، من هم با وجود مشکلاتم می‌توانم به رشد و پیشرفت ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من در زبانم مانند هزار ساز و طبل، عطر و خوشبویی می‌فشانم که عطر عنبر و مشک را به دیگران می‌رساند.

هوش مصنوعی: شمع و قلم به خاطر ادب و آداب اجتماعی، بیشتر از حد معمول صحبت کردند و این باعث ایجاد هیاهو، بحث و دلهره شد.

هوش مصنوعی: من از جا بلند شدم و به یکباره به زمین افتادم، اما هر دو را تادیب کردم و گردنشان را گرفتم.

هوش مصنوعی: هنوز درگیری‌ها و بحث‌ها و جدل‌ها بر سر جنگ بین قلم و شمع ادامه داشت، تا اینکه من...

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که شاعر در اندیشه راهی است تا میان دو طرف جدایی یا اختلافی صلح برقرار کند، چرا که احساس می‌کند که روح و زندگی آنها تحت تأثیر درگیری‌ها و مشکلات قرار گرفته و از بین رفته است. به نوعی، او می‌خواهد فضایی برای آشتی و آرامش فراهم آورد.

هوش مصنوعی: فلک برای از دست دادن عزیزان، انگار که لباسش را به خاطر درد و غم شدید پاره کرده است.

هوش مصنوعی: آسمان گوشش را به شنیدن سپرده و طلا را به هوا پرتاب کرده و گوشه‌ای از این زیبایی را بر دوش کشیده است.

هوش مصنوعی: آیا می‌توان بوی پیراهن یوسف را که مانند عطر شیرین است، تنها در جیب نسیم سحر پنهان کرد؟

هوش مصنوعی: چشم‌ها که از درد دوری محبوب، سفید و بی‌حال شده بودند، اکنون به امیدی روشن و شفاف مانند چشم‌های یعقوب شدند.

هوش مصنوعی: آسمان روشن و پرنور شد و نسیم بوی خوش را پخش کرد، صبح آمده و وقت جدیدی را آغاز کرده است.

هوش مصنوعی: جشن تولد شاه مسعود در خیبر برپا است و این جشن بسیار زیبا و دلنشین است، زیرا او همچون شیر دلیر و شجاع است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که به خاطر ریشه و اصل شرافتش، حتی خاک سرزمین امن و مقدس کعبه را هم به حسادت واداشته و آتش غبطه برانگیزد.

هوش مصنوعی: نهاد گام به سوی خانه خدا رفت و در این مکان، هر چه بود و هر چه ثنا بود، از بام فرو ریخت.

هوش مصنوعی: آری، وقتی که خانه خدا در دل کسی قرار گیرد، بیگانه و غریبه احساس بی‌معنایی و بی‌پناهی می‌کنند.

هوش مصنوعی: دو دست خداوند، به مانند دو جهان است؛ اگر با دقت نگاه کنی، یک‌سوی آن قهری و سرسختی است و سوی دیگرش لطف و رحمت. یکی از این دستان تسهیل‌گر و دیگری محافظت‌کننده است.

هوش مصنوعی: معلوم است که در این دنیا، برخی از مردم در شادی و خوشحالی به سر می‌برند، در حالی که گروهی دیگر در سختی و مشکلات زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: تنها زمانی می‌توانی دستانش را ببینی که در میدان نبرد باشد و در آن موقع است که مانند پرنیان در دشت آرام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شاید خنجر او را در یمن به او دادند، آبی که باعث شد رنگ چهره عقیق یمن سرخ شود.

هوش مصنوعی: دشمن هر چقدر هم به جنگ بپردازد، سرانجام او را به چالش می‌کشد و در اثر ناله و فریاد، خاک سیاه بر سر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دنیا در دست او مانند شکار در دستان یک شکارچی است و او آن را به راحتی کنترل می‌کند، همان‌طور که گوی را در کاسه‌اش می‌غلتاند.

هوش مصنوعی: شخصیت او فراتر از درک و علم ماست و فهم ماهیت او برای ما ممکن نیست و تنها با گمان می‌توانیم به او نزدیک شویم.

هوش مصنوعی: عشق زیبا و معشوق در دل و جان انسان جا دارد، اما اگرچه وجود او به زندگی‌اش رنگ و بویی می‌دهد، وجودش را نمی‌توان به آسانی از مرگ و جدایی نجات داد.

هوش مصنوعی: تو آنچنان هستی که حتی بهترین توصیف‌ها و مدح‌ها در وصف تو ناتوانند و زبان گویندگان در برابر عظمت تو خاموش و بی‌صدا می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر حرکت اسب تو، غباری در افق به وجود آمده که زخم‌های نارس تو را بر چهره آسمان نمایان می‌سازد.

هوش مصنوعی: نگران نباش حسام، حتی اگر دشمنی قوی در مقابلت باشد، تو را نگران نکند، زیرا شمشیر تو قوی‌تر از آن است که به سپاه دشمن زمانه اهمیت دهد.

هوش مصنوعی: شیر به خاطر بزرگ بودن آهو نگران نیست و برق هم به عظمت یک خرمن اعتنایی ندارد. این بدان معناست که قدرت و بزرگی واقعی، خود را با چیزهای کوچک‌تر و کم‌اهمیت‌تر تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر بخشش و طراوت تو مانند ابر باشد، گنجی از آن به دست نخواهد آمد و اگر سخاوت تو به عمق دریا برسد، باز هم چیزی به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: از عمق این سرزمین چران خوش رنگی پیدا شد و چرا اشک‌های آن چشمه‌ی زلال مانند جواهر روشن به زمین ریخته شد؟

هوش مصنوعی: از ترس تیغ تو، آسمان به سوی شکست و فرار از دشمن حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: با دیدن دیواری آتشین در پیش، متوجه می‌شود که درگیری با این خطرات، باعث می‌شود که زره آهنین بر تن او به نوعی همچون زندانی درآید.

هوش مصنوعی: دو مویی که در اطراف صورت رشد کرده‌اند، همانند دو رشته‌ی باریک هستند که دور گردن را احاطه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: به خاطر حکم تو، هزاران زنجیر سنگین ایجاد می‌شود که دستان او را از پشت گردن می‌بندد.

هوش مصنوعی: از ترس، نفس در گلویش بند می‌شود و به خاطر وحشت، زبانش به حرکت درمی‌آید و شروع به سخن گفتن می‌کند.

هوش مصنوعی: در اینجا، فردی مشاهده می‌کند که شخصی بر روی خود اعتماد به نفس دارد و تصور می‌کند که آمادگی کامل دارد تا در مواجهه با دیگران نشان دهد که به خوبی آماده شده است. اما در واقع، ممکن است آن شخص به اندازه‌ای که فکر می‌کند مهارت نداشته باشد و اگر با چالش مواجه شود، نتواند به خوبی عمل کند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شخصی به خودباوری و توهم دچار شده و تصور می‌کند که در حالی که در حال آسیب زدن به خود است، در واقع زندگی خود را به خطر انداخته و خود را به آتش می‌کشد. او به عواقب کارهایش پی نبرده و تصمیماتش را نادرست می‌داند.

هوش مصنوعی: کسی که به دام خود اعتماد دارد، فکر می‌کند که می‌تواند توماری را که به او سپرده شده، به راحتی از دهانش بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خود ببالد و بر خود مغرور شود، گمان می‌کند که مانند گلابی زیبا و خوشبو است، در حالی که حقیقتاً او تنها در لباسی فریبنده از زیبایی و نیکویی است که در بهشت به آن می‌بالد.

هوش مصنوعی: دشمن در میدان مبارزه مانند کسی است که لباس زره‌ای بر تن کرده است؛ او با خود کفنی از آهن به دست می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که جنگ و دعوا به خاطر کینه و دشمنی میان افراد شروع می‌شود، فضایی پر از سر و صدا و شور و هیاهو به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف کسی پرداخته شده است که چشمانش مانند حلقه‌ای به تنگی و شدت وجود دارد و همچنین چهره‌اش به گونه‌ای است که شمعی درون ظرفی قرار گرفته. این تصویر نشان‌دهنده‌ی زیبایی و در عین حال آسیب‌پذیری آن شخص است، مانند شعله‌ی شمعی که ممکن است هر لحظه خاموش شود.

هوش مصنوعی: ز خونی که قهرمانان می‌ریزند، تیغی بر سر تاج گذاشته می‌شود. همچنین، چشمی که زیر زره‌ی نیزه قرار دارد، گردن را با طوقی زیبا تزئین می‌کند.

هوش مصنوعی: مردان سرخ‌رو دلیری و شجاعت دارند، حتی اگر در شرایط سخت و ناگوار قرار بگیرند، همچنان زنده و پرتلاش خواهند بود، مانند گلی که در آب می‌افتد و باز هم سبز و زیبا می‌ماند.

هوش مصنوعی: خنجر به شکل خمیده‌اش از زیبایی تو مانند آسمان نمایان می‌شود و در آن، مثل دانه‌های گوهر، زیبایی نهفته است.

هوش مصنوعی: با دست تو، حسام خراب شده است، مانند سیلی که بنیان یک کاخ را ویران می‌کند، بنای جاودانگی را از هم می‌پاشد.

هوش مصنوعی: برای اینکه انسان بتواند از دل و جان خود جستجو کند، باید از تیزی‌های خطرناک و سختی‌ها دوری کند.

هوش مصنوعی: از نوک تیر که بر کمان نشسته، تنها زبانی به حرکت درآمده و از زخم تیغ، چه سرهایی که لب به اعتراض گشوده‌اند.

هوش مصنوعی: زبان غنچه، خندیدن کسی دیگر را نمی‌بیند؛ اگر نسیم خشم تو از کنار بگذرد، بر خاک دمنوش می‌افتد.

هوش مصنوعی: دو چشم نرگس از زمین سر برمی‌آورند و با اندوه به یاد تیغ تو اشک می‌ریزند، اگر تو از کنار چمن بگذری.

هوش مصنوعی: بخشش تو باعث شده است که عشق و محبت در زندگی ما همیشه با وجود مشکلات و دردها روز به روز بیشتر شود.

هوش مصنوعی: روز و شب نمی‌تواند لحظه‌ای آرامش بیابد، زیرا همیشه در حال دور زدن و گشتن بر گرد زمین است.

هوش مصنوعی: چشم براق و روشن می‌تواند زیبایی و ارزش جواهر را در دل زمین ببیند و این چشم به مانند چشمه‌ای، نقره‌فام و درخشان، زیبایی را از دل معدن به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: چند بار باید به زمین بیفتم و دوباره برخیزم، مانند پرنده‌ای که به خاطر دانه‌ای از خاک بیرون می‌آید، تا زندگیم را از نو بسازم.

هوش مصنوعی: من در پی تمجید تو بوده‌ام، ای شاه، اما چه کنم که زبانم قاصر است و ذوقم توانایی بیان آن را ندارد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و ارزش‌های بالای شاعرانه اشاره دارد. در آن گفته می‌شود که این اثر ادبی با شایستگی و ستایش‌های زیادی همراه است که ارزش آن فراتر از هر قیمت و بهایی است. به عبارت دیگر، این چکامه یا شعر دارای نیرویی است که ستایش‌ها و ویژگی‌های مثبت آن به قدری زیاد است که نمی‌توان به سادگی ارزش مادی برای آن تعیین کرد.

هوش مصنوعی: با این ظاهر بزرگ و سنگین که دارم، چطور ممکن است که به دقت و ظرافت یک رشته درون سوزن فکر کنم؟

هوش مصنوعی: نوشتن شعر با کمال سختی و دشواری همراه است و قلم نمی‌تواند این بار سنگین را تحمل کند، مگر اینکه از وجود من الهام بگیرد و با فروغی که از من می‌گیرد، به کار بیفتد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که هوای بهار بیفتد و زمین بوی گل و گیاه را بگیرد، باید منتظر بمانیم تا وزش بادهای سرد زمستانی در بهمن تمام شود.

هوش مصنوعی: دل دوست تو در آرامش و لذت زندگی می‌کند، اما دل دشمن تو در عذاب و سختی ناراحت است.