هوش مصنوعی: سخن نگو که از هیچ کسی آزار نبینی، زیرا سکوت نشانه‌ی حفاظت است.

هوش مصنوعی: یکی باید صحبت کند و دیگری باید به او گوش کند، زیرا خداوند به هر انسان دو گوش داده است تا خوب بشنود، اما فقط یک زبان برای بیان نظرات و سخنان دارد.

هوش مصنوعی: کسی که زبانش تند و برنده است، مانند شمشیر در هر جمعی حضور دارد و همیشه در نظر دیگران دیده می‌شود، اما به خاطر شور و شوق زیاد، ممکن است به خودی خود به افتادگی و حقارت بیفتد.

هوش مصنوعی: این بیت به تشبیه شخصی می‌پردازد که در ظاهر ممکن است ساده و بی‌خاصیت به نظر برسد، اما در باطن دارای زیبایی و ارزش‌های بسیار است. مانند یک صدف که به ظاهر سخت و عادی به نظر می‌رسد، اما درونش پر از گوهری باارزش و درخشان است. این معنا به نوعی اشاره دارد به پنهان بودن ارزش‌ها و زیبایی‌ها در برخی افراد یا چیزها.

هوش مصنوعی: درست مثل یک قلم باوقار و با ظرافت باش، تا زمانی که تند و تیز نشدی، اسرار دل را فاش نکن.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که انسان نمی‌تواند به سادگی احساسات و اسرار درونی‌اش را مانند نوشته‌ای که بر روی کاغذ است، با انگشت نشان دهد یا بیان کند. عمق روح و راز دل انسان‌ها فراتر از آن است که به راحتی قابل نمایش باشد. در واقع، هر فرد دارای دنیایی از احساسات و تفکرات است که به سادگی نمی‌توان آن را افشا کرد.

هوش مصنوعی: در این دو ساعت لذت و شادی، حکمت و قضاوت خداوند را در نظر داشته باش و در این دو روز زندگی، به کار و تلاش خود اهمیت بده.

هوش مصنوعی: چهار دشمن قدیمی به هم پیوسته‌اند و دوست، چهار خصم سرشار از کینه نیز به هم نزدیک شده‌اند.

هوش مصنوعی: تا تو به آنچه در دلت هست توجه کنی، آنچه را در دست داری از دست می‌دهی. و در شرایطی که نفس می‌کشی، مهار از دستت می‌رود.

هوش مصنوعی: تو از همه سو تحت تأثیر حوادث و مشکلات قرار داری، اما در وسط این چالش‌ها مانند یک کشتی به سوی مقصدت پیش می‌روی.

هوش مصنوعی: مانند درختی که در برابر چهار سیل مقاومت کند و مانند چراغی که در برابر چهار باد خاموش شود، انسان نیز در برابر مشکلات و چالش‌های زندگی ممکن است با موانع و سختی‌ها روبرو شود.

هوش مصنوعی: چرا تلاش می‌کنی تا باد را مهار کنی و آن را به زنجیر بکشی؟ چرا می‌خواهی با دیواری راه سیل را ببندی و مانع آن شوی؟

هوش مصنوعی: چرا وقت خود را بیهوده تلف می‌کنی و آب خنک را در هاون می‌ریزی؟ چرا با نیرنگ خود را به زحمت می‌اندازی و مثل بادی که به میخ گیر کرده، بی‌جهت در جا می‌زنی؟

هوش مصنوعی: لحظه‌ای از عمر انسان نمی‌گذرد که بازگشت نکند، زیرا زمان همچون دو دمی که در دست ذوالفقار است، حیات انسان را به سمت پایان می‌برد.

هوش مصنوعی: مراقب باش که در دل شب خواب نروی، زیرا ممکن است شبی را که صبح قیامت است و بیدار نمی‌شوی از دست بدهی.

هوش مصنوعی: با آرامش و اطمینان از موانع عبور کن و اجازه بده که در ابتدا کارها را به جریان بیندازی و به دیگران هم فرصت بدهی.

هوش مصنوعی: اگر زبانی از باد فانی به آرامی بدمد، شمع وجودش به زودی خاموش می‌شود و به‌طور حتم در تاریکی شب فقط یک نقطه نور کم‌رنگ خواهد ماند.

هوش مصنوعی: جوری که سیل مرگ بدن انسان را ویران می‌کند، به‌گونه‌ای است که حتی پرندگان نیز نمی‌توانند در آن‌جا سکونت کنند و آرام بگیرند.

هوش مصنوعی: جهان مانند مرده‌ی قدیمی برپا شد و مانند صفحه‌ای از یک طومار، آسمان به دور خود می‌چرخد و در هم تنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای که آسمان و زمین به هم می‌پیوندند و همه چیز به یک حالت درمی‌آید، طوری که دیگر نیازی به نوشتن روی کاغذ نداریم.

هوش مصنوعی: یکی به محلی که سکوت و آرامش حاکم است، قدم می‌گذارد و می‌بیند که بر روی لوح‌هایشان، کلمات و عباراتی به خط غبار نوشته شده است.

هوش مصنوعی: لطفاً آرام‌تر بر سر من پا بگذار، زیرا تو هم به جای پا، سر خود را در این چاه و گودال قرار می‌دهی.

هوش مصنوعی: اگر خون دل عاشقان در رگ گلرخان جاری نمی‌شد، پس چرا همیشه گونه‌های او به رنگ سرخ و زنده است؟

هوش مصنوعی: به این آسمان زرق و برق‌دار زیاد فکر نکن، زیرا مانند حبابی است که بر روی آب قرار گرفته و هر لحظه دچار تغییر می‌شود.

هوش مصنوعی: سختی‌ها و مشکلات زندگی می‌توانند به راحتی انسان را تحت تأثیر قرار دهند و عمر او را تحت الشعاع قرار دهند. مانند شیشه‌ای که در برابر سنگ آسیب‌پذیر است، انسان‌ها نیز در برابر چالش‌ها و فتنه‌ها آسیب‌پذیرند. بنابراین هر کسی که وارد این دنیای شکننده و آسیب‌پذیر می‌شود، باید مراقب باشد.

هوش مصنوعی: زمین مانند تخته نرد است و آسمان همانند لیلاج (چرخ) می‌باشد. تو در این بازی، کودک و پیر را می‌بینی که هر دو در تلاش و فعالیت هستند.

هوش مصنوعی: دستت را پر از نور و زیبایی کن و در آن، سنگ‌های سفید و سیاه را از شب و روز چیده و قرار بده.

هوش مصنوعی: اگر رقیب چیزی را بگیرد یا چیزی را ندهد، هیچ‌کس از این رفیق فریبکار در بازی قمار برنده نخواهد شد.

هوش مصنوعی: این شعر به این معنی اشاره دارد که چقدر ناپایداری و بی‌وفایی در روابط انسانی وجود دارد. عروسی که با صدها نفر در ارتباط است و به راحتی خیانت می‌کند، یا دوستی که به تعداد زیادی دوستان متکی است، در حقیقت به صداقت و وفای واقعی نسبت به یک یا چند نفر اهمیتی نمی‌دهد. بنابراین، این گونه اشخاص از نظر روحی و اخلاقی خالی و بی‌وفا هستند.

هوش مصنوعی: در این شعر، سخن از زیبایی و جذابیت چهره‌ای است که با گذر زمان و تغییر فصل‌ها، هنوز هم جذابیت خود را حفظ کرده است. ابروی او مانند ماه نو روشن و زیباست و حتی با آثار گذر زمان و کدری، هنوز هم درخشندگی خود را دارد. در واقع، این توصیف نشان‌دهنده جذابیت و جاذبه‌ای است که نمی‌تواند تحت تأثیر زمان قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: عطر خوش مشک از گیسوان پریشان به مشام می‌رسد و رنگ سرخابی افق، زیبایی خاصی به چهره‌اش بخشیده است.

هوش مصنوعی: برخی اوقات، زنانی با چادر نیلی و فریبنده می‌آیند، در حالی که گاهی نیز با معجر جذاب و دلربا خود را نشان می‌دهند.

هوش مصنوعی: او با سرمه‌ای که از سیاهی شب می‌کشد، چشمانش را زیبا می‌کند و از چهره‌اش مانند نرم و لطیف بودن طراوتی به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: معنی این بیت به این صورت است: زیبایی چهره کسی مانند شعله آتش است که به سادگی می‌تواند توجه را جلب کند و زلف‌های او مانند ستاره‌ای درخشان و زیباست که هر لحظه دلربایی می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی طراح این کاخ را ترسیم کرد و معمار شکل این خانه را به وجود آورد، همه چیز با دقت و هنر ساخته شد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شرایط و اوضاعی ناگوار می‌پردازد. شاعر به تصویر کشیدن یک گنبد اشاره دارد که از آجرهای فقر و نابودی ساخته شده و فرشی که در این دربار پهن شده از خاک و رنج و سختی به وجود آمده است. به عبارت دیگر، وضعیتی تیره و بغرنج را به تصویر می‌کشد که نشان‌دهنده مشکلات و مصائب زندگی است.

هوش مصنوعی: دستت را به خاطر غذا نسوزان و به جای آن، با دقت به در نگاه کن. اینجا به تشبیه‌سازی و ظرافت کار معمار اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی همیشه به چیزهای دیگر نگاه کنی و طمع داشته باشی، چه فایده‌ای دارد؟ زیرا اگر اینطور باشی، دندان‌های حرص و طمع تو همانند دانه‌های انار خواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانه بر سرت فشار می‌آورد و به زودی غم و اندوه چهره‌ات را تحت تأثیر قرار خواهد داد. در نهایت، زندگی تو را به حالت زار و پریشان درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: همچون خورشید در فضا قدم بزن، مثل یک عنکبوت که تارش را بر بالای سر هر کس می‌سازد.

هوش مصنوعی: از امواج حوادث مانند دریا غمگین نشو و از درخشش آتش فاجعه مانند ابر گریان و نزار نباش.

هوش مصنوعی: کسی که سختی‌ها را تجربه نکرده و با چالش‌ها روبرو نشده، نمی‌تواند به درک درستی برسد. مانند آهنی که سوهان نخورده صاف نمی‌شود و نرم نمی‌گردد.

هوش مصنوعی: هر چیزی که طولانی نباشد، برایش شادمانی نکن و به سرعتی که به پایان می‌رسد، برای آن غمگین نشو.

هوش مصنوعی: شعله‌ای که بر زمین نشسته، چه حالتی دارد؟ و آیا این همان موجی است که در باد می‌لرزد یا آبی که در حرکت است؟ چشم‌های نگران چه حالتی دارند و رنگ نور و آتش چگونه است؟

هوش مصنوعی: بره‌ای که گم شده، به من خبر داده که در دل مسافران، سخنی شیرین از رئیس کاروان شنیده می‌شود.

هوش مصنوعی: زمانی که سفر طولانی و خسته‌کننده است و هنوز باید راهی طولانی را بپیماییم، اگر بار سفر را سبک کنیم، زودتر به مقصد خواهیم رسید.

هوش مصنوعی: من که سال‌هاست به پیری نزدیک می‌شوم، اکنون دیدنم از دیدار در این سی ماه تیره‌تر است.

هوش مصنوعی: من مانند مخلطی نرم و لطیف هستم و تمام بدنم شبیه مژه‌هاست، اما برای خواب به دنبال آرامش هستم؛ همچون نرگس که تمام نگاهش را به خواب و خمار سپرده است.

هوش مصنوعی: به‌خاطر اینکه قلبم از آرزوهای دنیایی خسته شده، مانند چرخ، پشت من نیز از تحمل بارها خمیده است.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه چیزی ندارم، اما به خاطر محبت آقا و لطف اهل بیت، شاد و خوشحالم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم چهره‌شان را به تصویر بکشم، باید به تکرار ستایش‌هایشان مانند صدای بلبل بپردازم.

هوش مصنوعی: موهای من که هزاران گیسو دارد، به خاطر نوشتن این شعر به حرکت در می‌آید و هزاران زبان در من به پرحرفی و گفتگو مشغول می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به گفته‌های من ایمان نداری، به این شعر نگاه کن. اگر هنوز هم برایت قابل‌باور نیست، این شعر را بخوان.

هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع اشاره دارد که خواسته‌های دنیای ممکنات و هستی گاهی تحت تأثیر اراده‌ی الهی قرار می‌گیرد. در واقع، هنگامی که اراده‌ی الهی به انجام چیزی تعلق می‌گیرد، آن خواسته به وقوع می‌پیوندد و همه چیز در راستای آن تحقق می‌یابد. به عبارت دیگر، در این دنیا، آنچه که در ظاهر محدود به شرایط و امکانات می‌رسد، می‌تواند با دخالت اراده‌ی الهی به واقعیتی بزرگتر تبدیل شود.

هوش مصنوعی: زمانی که یوسف اراده کند که از چاه عدم خارج شود، جانش به سرزمین مصر و به جهان وجود می‌آید و در میان مردم به روشنی وجود پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: وجود انسان از دنیای مادی فراتر می‌رود و به سوی جاودانگی و حقایق عمیق‌تر سفر می‌کند، از دنیای مادی عبور کرده و به درک و شهود باز می‌رسد.

هوش مصنوعی: از قوس ابروهایش فضایی باز می‌شود و زیبایی‌اش مانند آبی زلال از روی موهایش پاک می‌گردد.

هوش مصنوعی: به وجود آمدن یک گیاه که در دستان یک کیمیاگر است، نتیجه کار او با ماده‌ای است که از محبت و نور تابان پر شده و شعله‌ای مانند آتش را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: جوهر روح پیامبران و فرستادگان الهی به تصویر کشیده شده و از نسل‌های پاک و خالص و عنصر نیک‌مردان استخراج شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر رحمتی که به اوج خود رسید و مانند موجی بزرگ به سمت ما آمد، سبب شد تا جواهراتی با ارزش و گرانبها از دل دریا جدا شوند و به ساحل برسند.

هوش مصنوعی: این عبارت به این معناست که چه رمزی وجود دارد که هستی به آن اشاره می‌کند و امکان دارد که به زیبایی و ارزشمند شدن شهوار، مانند یک صدف که درون خود گوهر می‌پروراند، تعبیر شود. یعنی شاید درک این راز باعث میشود که ارزش و زیبایی به وجود آید.

هوش مصنوعی: مانند نوری است که از چراغ درون جعبه‌ای بر روی دیوار و در پخش می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به تأثیر و زیبایی نور خورشید است که هر ذره‌ای از آن، مانند هزاران عشق و محبت می‌تابد. این محبت و نور به گونه‌ای است که همه چیز را روشن و زنده می‌کند. به عبارت دیگر، نور و محبت او چنان قوی و فراگیر است که در هر گوشه‌ای که نگاه کنی، جلوه‌اش را می‌بینی.

هوش مصنوعی: قطره‌ای که از آسمان رحمت نازل شد، به اندازه‌ای تأثیرگذار بود که از آن، صد هزار دریا به وجود آمد.

هوش مصنوعی: چه روشنی فوق‌العاده‌ای در او وجود دارد که موجب می‌شود عقل‌های منطقی به تفکر و اندیشه بپردازند و چه تاریکی عجیبی در اوست که چشمان مشاهده‌کنندگان با بصیرت، نمی‌توانند آن را ببینند.

هوش مصنوعی: زیاد صحبت نکن، زیرا او شکل و شمایلی به تصویر کشیده که هیچ کس نتواند آن را از تصویرگر تشخیص دهد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که من چگونه به نکته‌ای رسیده‌ام و این نکته را با نوشتن و فکر کردن بیان کرده‌ام. گویی با تمام تجربه و دانایی‌ام این مطالب را مطرح می‌کنم و به نوعی از عقل و درک خود برای روشن کردن این موضوع استفاده کرده‌ام.

هوش مصنوعی: این بیت به نشان دادن یگانگی و برتری خداوند اشاره دارد و به قدسیت و عظمت او تاکید می‌کند. در واقع، سخن از عظمت و یگانه بودن خداوند است که در قوانین و نظام آفرینش نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: این متن به تصفیه و خالص‌سازی ذاتی‌ها و ویژگی‌های مثبت اشاره دارد. در واقع، به وجود آمدن و پرورش افراد نیکو و با فضیلت را توصیف می‌کند. به عبارت دیگر، سخن از ویژگی‌های برتر و الهام‌بخش در میان انسان‌ها و تأثیر آن‌ها بر محیط و جامعه است.

هوش مصنوعی: این قندیل زیبا که در مجلس پرستش و توحید قرار دارد، نماد تجلی و تصویر رازهای پنهان است.

هوش مصنوعی: این شعله‌ای که از قله طور در حال برخاستن است، مانند ستاره‌ای است که مجلس یار را روشن کرده و در خلوت او نور می‌افشاند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف نور و روشنایی می‌پردازد و به نوعی به جنبه‌های معنوی و الهی اشاره دارد. در آن به وجود نوری که از یک منبع مقدس و اصلی برخاسته، اشاره شده و بیانگر این است که این نور در عالم وجود پراکنده و درخشنده است. این تصویر به گونه‌ای است که نشان‌دهنده‌ی پیوند عمیق بین وجود انسان و معانی الهی و وحدت است.

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است در کاخ تاریک وجود، نوری از آسمان فرو افتد و در دل انسان خاکی جایی برای آرامش پیدا کند؟

هوش مصنوعی: چگونه ممکن است نور در جایی که تاریکی حاکم است بتابد و چگونه یار می‌تواند در جمعی که بیگانگان حاضرند، ظاهر شود؟

هوش مصنوعی: از عمق فکرش، عقلش را بیرون آورد و پاسخ داد: ای مرد خردمند و هوشیار!

هوش مصنوعی: آیا ممکن نیست که پادشاهی در کنار درویش ظاهر شود و یا اینکه ماه در دل تاریکی شب بدرخشد؟

هوش مصنوعی: آیا خورشید تابان از پنجره نمی‌تابد و آیا گل سرخ زیبا از کوه‌ها نمی‌روید؟

هوش مصنوعی: آیا آب چشمه خضر در دل تاریکی‌ها نیست؟ آیا نور شعلۀ آتش در دل سنگ وجود ندارد؟

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که خداوند نور خود را در دل مؤمنان افکنده و به همین خاطر دلشان چون عرش خداوند عظیم شده است؟

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که قطره باران در صدف پنهان می‌شود و از آن، مرواری به‌وجود می‌آید که نماد زیبایی و ارزش است؟

هوش مصنوعی: آیا نمی‌توان گفت که دانه گندم وقتی در خاک پنهان می‌شود، سبز می‌شود و با برگ و شاخه درختان متحول می‌گردد؟

هوش مصنوعی: رازهای جهان و انسان‌ها به خاک سپرده شده‌اند و حقیقت این است که این رازها به دست خاک قرار دارند.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌بینی که خورشید با نوری که می‌تاباند، چقدر بر افلاک می‌درخشد؟ آیا نمی‌بینی که چگونه چرخ فلک به دور خود می‌چرخد و نور را منتشر می‌کند؟

هوش مصنوعی: آنان که در آسمان به سوی بالا و پایین حرکت می‌کنند، دور زمین می‌چرخند و ثابت و در عین حال متحرک هستند.

هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده است که نور خدا نمایان شود و زمانی است که سرنوشت خود را آشکار سازد.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که هر ذره‌ای نورانی و درخشان شود مانند خورشید و هر قطره‌ای به جویبار تبدیل گردد.

هوش مصنوعی: به دلیل درخشش و تابش دیدار، آینه مانند شعله سوزان تابناک شده است، همان‌طور که تصور و اندیشه از چهره‌ی یکتایی خداوند جدا می‌شود.

هوش مصنوعی: دو نیمه شد و برای هر یک، زیبایی دوست نمایان شد. هر نیمه به خاطر یکدیگر تصویر دل‌فریب معشوق را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: دو نیمه شد و برای هر دو، یک شکل به وجود آمد. هر دو نمایان شدند و از هر یک، نمود دیگری پدیدار گشت.

هوش مصنوعی: یک نفر پس از دو بار چرخیدن و گردش کردن، متوجه می‌شود که از یک راز می‌توان دو نکته یا داستان استخراج کرد. اما در نهایت تنها یک سخن وجود دارد که می‌‌توان درباره آن گفت.

هوش مصنوعی: بدانید که به همان شیوه‌ای که از روشنایی، دو چشم می‌توانند نور پراکنده کنند، در عین حال، دیدن واقعی تنها یک چشم است.

هوش مصنوعی: یک نفر از چاک گریبان جان عبدالله، مانند سحر از لبه‌ی افق چهره‌ای نمایان کرد.

هوش مصنوعی: یکی از جاهای دل ابوطالب، نوری می‌تابد که همچون خورشید از افق صبحگاهی می‌تابد.

هوش مصنوعی: زمانی فرا رسیده است که نام پیامبر ختمی بر این نوشته زده شود و پایان این نامه به حق و حقیقت باشد.

هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده است که خالق، چهره درخشان خود را در آینه خلاقیت مشاهده کند.

هوش مصنوعی: زمانی فرارسیده که سرایندهٔ بزرگ عالم هستی، شعرهای خود را در جشن و بزم ابدی بخواند.

هوش مصنوعی: زمانی فرامی‌رسد که شاعر مثل پرنده‌ای که هزاران آواز می‌خواند، هزاران کلام زیبا و دلنشین را به قلم بیاورد.

هوش مصنوعی: وقتی هوش و حواسم را از دست می‌دهم، قلم از دستم می‌افتد و به حالتی شاد و پرانرژی مثل یک پرنده در حال رقص درمی‌آیم.

هوش مصنوعی: از دستورات خواجه آیتی را بر زبان آوردم که او را مانند کوهی سنگین در دستانم تسلیم کردم.

هوش مصنوعی: به این معناست که وقتی دست من به اندازه‌ای خالی شود که نتوانم کار کنم، همچنان که وقتی بازویم از کار می‌افتد، دیگر هیچ فایده‌ای نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: از تصمیم و اراده‌ی خواجه، جانی تازه در خود یافتم، به طوری که به مانند نسیمی سبک‌تر شدم و در حرکت و رفتاری دلنشین‌تر قرار گرفتم.

هوش مصنوعی: از ذهن خود همواره اندیشه‌ها و احساسات را روی کاغذ می‌ریزم، مانند اینکه از سخنانم عطر خوشی در دل متن پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: آنچه من نتوانستم بی‌زبان بگویم، او به راحتی بیان کرد. آن گوهر ناب که در دل داشتم، او به صورت شعر بیان کرد و نثر زیبا و جانداری از آن بیرون آورد.

هوش مصنوعی: مانند دریا، عطر خوشی را بر ساحل پاشیده و مانند ابرهای سرخ، جواهراتی را بر دامنه کوه‌ها پراکنده کرده است.

هوش مصنوعی: نمایش ناحیه‌ای از دفتر به زیبایی ناحیه‌ای از هند، به گونه‌ای که مانند طوطی، از کلام شیرین خود شکر می‌پاشد.

هوش مصنوعی: ظاهر دیواننشینان مانند سرزمین چین زیبا و دل‌فسون است؛ به گونه‌ای که چون آهو، عطر دل‌انگیز و خاصی را از نی‌های کنار آب می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و لطافتی که در این کاغذ وجود دارد، مانند صفحه‌ای از آرزوهای دلپذیر است. این زیبایی ناشی از این است که جان من همچون لعل گرانبهایی از منقار پرنده‌ای به بیرون می‌ریزد.

هوش مصنوعی: عزیزم، این جوان خوش قد و قامت را چه به حالتی درآورده است؟ چه اتفاقی برایت افتاده که اینگونه رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که وای بر عقل و دانشمند، و همچنین آفرین بر عارف و آگاه.

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که این ماه در دو فصل بهار قرار دارد؟ آیا نمی‌دانی که سال کامل هم دو بهار را دارد؟

هوش مصنوعی: آیا نمی‌دانی که چگونه دو جشن به هم پیوسته می‌شود؟ آیا نمی‌دانی که چگونه دو خوشی به هم آرام می‌گیرد؟

هوش مصنوعی: اگر رقیب در قمار سرنوشت ببازد، با یک روش دو قمار را از دست می‌دهد و در این بین، بخت با یک چهره زیبا به میانه می‌آید و با یک ناز، دو کار را به انجام می‌رساند.

هوش مصنوعی: کسی هرگز ندیده است که مه دوتا بهار داشته باشد و هیچ‌کس هم ندیده است که دو بار به وصال معشوق برسد.

هوش مصنوعی: دو دوران پرخیر و برکت، دو ساعت خوشایند، دو عید شادمانی و دو ابر که شادی را باران می‌کند.

هوش مصنوعی: در این جمله به دو شخصیت بزرگ تاریخ اسلام اشاره شده است: یکی تولد پیامبر اسلام، حضرت محمد (مسلمین او را احمد نیز می‌نامند) و دیگری خلافت حضرت علی (علیه‌السلام) که به عنوان حیدر کرار شناخته می‌شود. این عبارت به ارزش و جایگاه آن دو شخصیت در تاریخ و فرهنگ اسلامی تأکید دارد.

هوش مصنوعی: یکی از خبرهای خوش به دنیا آمدن بزرگ‌ترین استاد و عالم است و دیگری اشاره‌ای به قدرت و مقام سید نیکان و صالحان دارد.

هوش مصنوعی: یکی در صبح زود از سمت افق طلوع کرده و دیگری که خورشید در برج حمل (برج Aries) قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: یکی به خاطر تبریک به بزرگ‌ترین پیامبر و فرستاده‌های الهی و دیگری به خاطر تبریک به حضرت داور که مانند شیر دلیر است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که برای دهان شیرینت جانم را فدای تو می‌کنم، چرا که شیرینی گفتارت ارزش قند در بازار را نیز از بین برده است.

هوش مصنوعی: وقتی که سخن زیبا و موزون است، برآیید و بگویید چه نکات خوبی را بیان کرده‌اید. بیایید و این خوبی‌ها را با خود بیاورید.

هوش مصنوعی: روزی در شب نشسته بود و این شعر را نوشت و یک لحظه هم خوابش نبرد و به این اثر زیبایش را تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: روزی خواهد آمد که انسان، فصل بهار را درک خواهد کرد، زمانی که از نخستین ربیع، پنجاه و سه روز و چهار روز گذشته باشد.

هوش مصنوعی: هبوط آدم نزدیک به هفت‌صد و سی و هفت سال پیش از تاریخ کمتر از هفت‌هزار سال است.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب مانند شمشیری برآمد و تاریکی شب را پاره کرد، صبح با قدرت خود چاکی بر دامن شب انداخت.

هوش مصنوعی: تمامی ستاره‌ها در مکان‌های خاص خود قرار دارند و همه خوشبختی‌ها در نقاط اوج و مداری که در نظر گرفته شده است، جریان دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت تصویر زیبایی از منظره آسمان و زمین به تصویر کشیده شده است. آسمان مانند درختی است که شاخه‌هایش بر لبه افق قرار دارد و در این میان، شیر آسمانی — نمادی از قدرت و شکوه — به سمت غرب حرکت می‌کند. این تصویر بیانگر تغییرات و حرکات در طبیعت و همچنین نمادی از قدرت و زیباییست که در دنیای طبیعی وجود دارد.

هوش مصنوعی: تیر را از دست کیوان به سینه دشمن شاه باد بزن، زیرا که تا زمان صبح، آسمان پر از گرد و غبار شده است.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نوعی به خطر و فریبندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که در کاخ عقرب، ستاره مشتری راهی را به سمت تله‌ها و فریب‌ها نشان می‌دهد. این بدان معناست که باید مراقب حیله‌ها و نقشه‌های پنهان دیگران باشیم، حتی اگر ظاهراً سطحی و بی‌خطر به نظر برسند.

هوش مصنوعی: غزال با زیبایی و چابکی خود در کنار گرگ، که نماد خطر و بی‌رحمی است، بر دو طبقه آسمان سوار شده‌اند. این تصویر به نوعی تضاد و تضادهای طبیعی را نشان می‌دهد؛ جایی که لطافت و زیبایی با خشونت و شکارگری در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: زهره در دست گرفته و عطارد با قلمی، همچون یونس در شکم ماهی قرار دارند.

هوش مصنوعی: ماه به خاطر احترام و مقام بالا، در دست شاهین قرار گرفته است تا توازن و تعادل را در جشن و سرور برقرار کند.

هوش مصنوعی: خورشید، که روشنایی‌بخش جهان است، در شرق و در سرزمین رازها نمايان شد و همه‌جا را پر از نور کرد.

هوش مصنوعی: از شکم آمنه و از نسل پاک عبدالله، در کعبه و در حرم امن خداوند متولد شد.

هوش مصنوعی: احمد و محمود، یعنی پیامبر بزرگوار اسلام، ابوالقاسم، از سوی خداوند فرستاده شده و او پیامبر مختار است.

هوش مصنوعی: در کنار آمنه، دره‌ی امن و آرامی به وجود آمد که مانند گوهری ارزشمند و پنهان در دل طبیعت، زیبایی و امنیت را به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: کنار آمنه، جایی که آمنه قرار دارد، به قدری زیبا و دلنشین است که گویی تمام زیبایی‌های عالم در آن جا جمع شده‌اند. وقتی صدای "أنا الحق" به آنجا می‌رسد، آتش شور و شوق در دل‌ها شعله‌ور می‌شود. این لحظه نشان‌دهنده‌ی بیداری و آگاهی عمیق از حقیقت است.

هوش مصنوعی: زیبایی خواجه به وضوح نمایان شد، مگر اینکه در مصر، زیبایی یوسف مصری بود که به بندگی اعتراف کرد.

هوش مصنوعی: وقتی زمین زیر پا لرزید و هرج و مرج ایجاد شد، آسمان نیز به خاطر این دگرگونی به سمت بالا حرکت کرد و چرخش آن متوقف شد.

هوش مصنوعی: قلم به توصیف داستان معراج می‌پردازد، داستانی که در آن انسان می‌تواند به آسمان‌ها سفر کند و در این مسیر گام بردارد.

هوش مصنوعی: شبی که هیچ نشانه‌ای از تاریکی در آن نبود، جز اینکه چشمی سیاه در آن آرام گرفته بود.

هوش مصنوعی: شبی، مانند سکندر که در آئینه خود تصویر آب خضر را مشاهده کرد، امواجی در بسیار از زلال‌ها و آب‌ها به حرکت درآمدند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی خواسته‌ای بزرگ و مهم از سوی خداوند به پیامبر (پیک وحی) می‌رسد، عقل انسان قادر به درک آن نیست و از توانایی درک آنچه در پیش رویش قرار دارد، فراتر می‌رود.

هوش مصنوعی: با کمال اشتیاق و تلاشی مداوم به در کوبید و توجه پیروانش همیشه به او معطوف است، مانند حلقه‌ای که به میخ بسته شده باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به این نکته اشاره دارد که در نیمه شب، عقل و تفکر نمی‌توانند از خواب بیدار شوند و تنها سخن بی‌مورد و بی‌پایه‌ای می‌تواند بیان شود. به عبارت دیگر، در زمان‌هایی که ذهن از حالت تمرکز و بیداری خارج است، قضاوت درست و گفتار منطقی ممکن نیست.

هوش مصنوعی: در درون حلقه، کار ساده‌ای است، اما از بیرون، افراد می‌توانند به راحتی در را به حلقه اسرار برسانند.

هوش مصنوعی: سوارکار بر مرکب جالبی نشسته و به خوبی از آن استفاده می‌کند. او با اعتماد به نفس و مهارت به راهش ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: دو اسب را می‌رانم تا به مسجد اقصی برسم، سُم‌های تند و رفتار خوش اسب‌ها را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: او فرو افتاد و به نماز ایستاد و پس از او تمامی پیامبران خدا نیز نماز خواندند.

هوش مصنوعی: سوار شد و مهار را به سمت آسمان کشید، به سوی بهشت، در حالی که پیامبری از طرف خدا با سرعتی مشابه یک اسب تندرو پیش می‌رفت.

هوش مصنوعی: وقتی که پا به پشت آسمان گذاشت، آسمان به‌طور عجیبی از جا بلند شد و پای خود را از سر خالقش برداشت و سر از دستار بیرون آورده است.

هوش مصنوعی: از آثار وزش باد بر سطح آسمان، هنوز نشانه‌هایی از گذشته باقی مانده است.

هوش مصنوعی: او هنوز تحت تأثیر آن عظمت است و لرزشی بر سرش حس می‌کند، و همچنین هنوز از شدت هیجان در بدنش لرزه‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: آسمان چه زیبا بر خوشه‌های برکتش دوخته شده است، در حالیکه چشم بی‌چشم‌داشت و نیازمند امید دارد که شاید یک خوشه از آن را به او عطا کند.

هوش مصنوعی: تصویر زیبای خوشه پروین که به او بخشیده شده، گویای این است که سر آن هنوز از این خوشه سبز و دلنشین کافه‌ای شبیه به گلزار است.

هوش مصنوعی: نمود لاله خورشید به او عطا کرد که چهره‌اش هنوز مانند این لاله سرخ است و به زیبایی انار می‌درخشد.

هوش مصنوعی: در این شعر به زیبایی و جلال آسمان و ستاره‌ها اشاره شده است. کلمه "اطلس" به پارچه‌ای نرم و مجلل اشاره دارد که با طراحی‌های زیبا، شبیه به آسمان ستاره‌دار تزیین شده است. "بساط انجم" به معنای گستردگی و زیبایی ستاره‌هاست که به شکل حلقه‌ای زرین و درخشان طراحی شده‌اند. به کلی در این شعر به زیبایی‌های خلقت و شکوه آسمان اشاره شده و احساس شگفتی و تحسین را برمی‌انگیزد.

هوش مصنوعی: با یک درهم نقره‌ای به ماه تابان اهدا کرد و با یک دینار طلایی به مهر نازک تقدیم کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، به تأثیرات و تفاوت‌های مواد مختلف اشاره می‌شود. نشان می‌دهد که چگونه یک ماده می‌تواند بر روی مواد دیگر تأثیر بگذارد و تغییراتی در آنها ایجاد کند. به طور خاص، به ارتباط بین عطرها و ویژگی‌های مواد اشاره می‌کند و به نوعی کنایه به تأثیرات و پیچیدگی‌های موجود در زندگی دارد.

هوش مصنوعی: هدف این است که به جاودانگی و آبادانی دست یافت. برای این کار، هر دو دارایی، یعنی طلا و نقره، پس از بهره‌برداری از خواسته‌ها و آرزوهای انسانی، به کار گرفته می‌شوند.

هوش مصنوعی: نه از مقدار نقره کم شده و نه از مقدار طلا، همه چیز به همان میزان قبلی باقی مانده است.

هوش مصنوعی: از بزرگی و عبادت او، آسمان در شگفتی مانده است و از بخشش او، همان آسمان به خوشبختی دست یافته است.

هوش مصنوعی: قامت او مانند تیری است که از قوس آسمان عبور کرده و به قله عرش رسیده، که این خود نشانه‌ی بلندی و عظمت اوست.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای از درخت سدر برخاست و به آسمان پرواز کرد، و پیام خداوند مانند اسب پرسرعت از رفتار او باقی ماند.

هوش مصنوعی: ای ماه نیکو و خوشبخت، نگاه کن! تو از همراهی با بچه‌ها در این میدان جا مانده‌ای و حالا در این جایگاه تنها هستی.

هوش مصنوعی: با ناتوانی گفت که اگر یک قدم دیگر جلو بروم، بیشتر از این می‌سوزم و تمام وجودم را از نورها و جلوه‌ها می‌سوزانم.

هوش مصنوعی: شنیدی که چطور برای رسیدن به خواسته‌اش، پرنده‌ای از روی دیوار نمی‌پرد؟

هوش مصنوعی: ای سلطان، قدم به درون پرده نگذار، زیرا من در اینجا چه نقشی می‌توانم برای پرده بزنم و این دربار را بیارایم.

هوش مصنوعی: خواجه بر فراز مرکب براق نشسته بود و به عقب متمایل شد و سپس به سوی قرب و نزدیکی حرکت کرد.

هوش مصنوعی: دستی که به اینجا رسید، به خاطر خرد ورزی من را در وضعیت دشواری قرار داده است و به من می‌گوید که از ادامه کار دست بکشم.

هوش مصنوعی: سخن را با دقت و احتیاط بیان کن، زیرا ممکن است حرف‌هایت باعث ایجاد مشکلاتی شوند. از کلمات خود به درستی استفاده کن و مراقب باش که چه چیزی را بیان می‌کنی.

هوش مصنوعی: صحبت نکن، زیرا زبان تو مانند آتش خیز شده است. صحبت نکن، زیرا آنچه پنهان است دوباره به آتش تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: حرف نزن، چون همه چشم‌ها نمی‌توانند آنچه را که می‌گویی ببینند و همه گوش‌ها هم حق شنیدن رازها را ندارند.

هوش مصنوعی: حرف نزن چون هر چیزی قابلیت تبدیل شدن به زیبایی را ندارد. بعضی چیزها به درد نخور هستند و نمی‌توان از آن‌ها انتظار خوشایندی داشت.

هوش مصنوعی: حرف نزن، چون هر سنگی ارزش و گوهر ندارد. همچنین، هر شاخه‌ای میوه نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه سخنی بی‌وجه است، اما فقط می‌دانم که در آن مقام خاص، علی کسی بود که به اسرار آگاه بود.

هوش مصنوعی: علی در زمین زنده و فعال است، پیامبر در آسمان‌ها مقام بلند دارد، و حقیقت فراتر از تصور و محدودیت‌ها و مکان‌ها و وضعیت‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که پیامبر در شب از نقش و وجود علی در آسمان‌ها و بهشت رازهایی را مطرح کرده است.

هوش مصنوعی: به شگفتم که در دیوار آسمان، تصویر علی را با قلم خداوندی ترسیم کرده بودند.

هوش مصنوعی: یا اینکه وجود علی از ظهور و تجلی پروردگار، همچنان در حسرت مانده است، مانند نقشی که بر روی دیوار باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: پیامبر در آینه‌ای پنهان، چهره علی را مشاهده کرد و از بازتاب خود، او را دید.

هوش مصنوعی: از نام حیدر کرار، نوک قلم به قدری جالب و زیبا به حرکت درآمد که باعث شگفتی و شکوفایی صد گل از یک خار شد.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و سرسبزی طبیعت اشاره دارد، به گونه‌ای که به نظر می‌رسد رنگ سبز و خرمی آن به حدی زیاد است که می‌تواند حتی گل‌های سرخ را تحت تأثیر قرار دهد و زیبایی آن‌ها را تحت‌الشعاع قرار دهد. طبیعت با این سرما و شگفتی‌اش، زیبایی و طراوتی دارد که قابل قیاس با گلزارها است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد گفت و گو و بیان است، بر بالای این گلستان نشسته و این شعر به خوبی و لطافت هزار نوازنده را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف یک اثر برجسته و بینظیر ادبی اشاره دارد که در آن از زیبایی و خاص بودن آن اثر سخن گفته شده است. شاعر به اهمیت و ارزش این اثر در ادبیات اشاره می‌کند و آن را به مثالی روشن و الهام‌بخش تشبیه می‌کند.

هوش مصنوعی: روح مقدس باعث شده که تسبیح و ستایش را به دست بگیریم، تا انگار حوریان بهشتی با زنجیره‌ای زیبا از شوق و آرزو در کنار ما باشند.

هوش مصنوعی: هرچند شعر من از دیگر اشعار برتر است، اما شعر من به نوعی دچار این شده که به نظم نثر تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم به کسی که اهل فضیلت است چیزی بگویم، چون شعر و نثر برای من معنای خاصی ندارد.

هوش مصنوعی: من از این نوع شعر و نظم چیز زیادی ندارم که باعث افتخار من باشد و در واقع، من از آنها خجالت می‌کشم و احساس عار می‌کنم.