میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب</p></div>
<div class="m2"><p>کش بوی مشک ناب بود رنگ زرناب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زان می که چون بدرکشی از قعر خم قار</p></div>
<div class="m2"><p>گوئی که کرده سر زدل شب برآفتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هان ای حریف تا نکنی آب در بمی</p></div>
<div class="m2"><p>کاتش خموش گردد چون برزنیش آب</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>هر تیغ را فزاید از آب تاب و رنگ</p></div>
<div class="m2"><p>این تیغ را بکاهد از آب رنگ و تاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>پیوند آب و باده چه جوئی که همسری</p></div>
<div class="m2"><p>با زاده عنب نکند زاده سحاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>جز باده در سبوی سفالین ندیده ایم</p></div>
<div class="m2"><p>کشتیئی از سفال کند هیچکس برآب</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۳

برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب
کش بوی مشک ناب بود رنگ زرناب
زان می که چون بدرکشی از قعر خم قار
گویی که کرده سر زدل شب برآفتاب
هان ای حریف تا نکنی آب در بمی
کاتش خموش گردد چون برزنیش آب
هر تیغ را فزاید از آب تاب و رنگ
این تیغ را بکاهد از آب رنگ و تاب
پیوند آب و باده چه جویی که همسری
با زاده عنب نکند زاده سحاب
جز باده در سبوی سفالین ندیده ایم
کشتییی از سفال کند هیچکس برآب

شمارهٔ  ۳۱

شمارهٔ  ۳۲

برخیز و در قدح فکن آن جوهر مذاب

کش بوی مشک ناب بود رنگ زرناب

زان می که چون بدرکشی از قعر خم قار

گوئی که کرده سر زدل شب برآفتاب

هان ای حریف تا نکنی آب در بمی

کاتش خموش گردد چون برزنیش آب

هر تیغ را فزاید از آب تاب و رنگ

این تیغ را بکاهد از آب رنگ و تاب

پیوند آب و باده چه جوئی که همسری

با زاده عنب نکند زاده سحاب

جز باده در سبوی سفالین ندیده ایم

کشتیئی از سفال کند هیچکس برآب

شمارهٔ ۳۲

اطلاعات