هوش مصنوعی: عشق باعث شده که بی‌خبر از عقل و منطق، در هر سمت به سمت خود بکشاند. به گونه‌ای که حالتی دارم شبیه به افرادی که نه پا دارند و نه سر.

هوش مصنوعی: تو حرف‌های مرا به نوعی افسانه می‌دانی، اما این افسانه‌ای که تو می‌گویی، بهتر از این است که من بگویم.

هوش مصنوعی: هر شب در نیمه شب، خیال تو مانند جان و دل، به من می‌رسد و مرا به سوی خود می‌کشاند، تا زمان صبح.

هوش مصنوعی: هر صبح، پیامبر تو با صدای خوشی مثل آفتاب به من خبرهای خوب می‌دهد و در خانه‌ام را به آرامی می‌زند.

هوش مصنوعی: من در محیط علم و دانش عشق، بسیار تلاش کرده‌ام و تو نباید مرا نادان و بی‌هنر صدا کنی.