هوش مصنوعی: امشب من به حال بی‌خود و مستی به مهمانی رفته‌ام، مانند شب گذشته که هم نگران بودم و هم شاداب.

هوش مصنوعی: به ندرت پیش می‌آید که در تنهایی شب، تا سپیده دم، آن معشوق به آغوش من بیاید.

هوش مصنوعی: ای باده، چه نعمتی را درباره‌ات بگویم که این لطف تازه‌ای که به من از دوست هدیه شد، مرا از حالت بی‌خودیت به ویرانگی کشاند.

هوش مصنوعی: تمام شب را در این طرف و آن طرف می‌گشتم و درگیر سر آن زلف آشفته بودم که تا نزدیکی شانه‌اش آمده بود.

هوش مصنوعی: بسیاری از وعده‌ها به من داده شد درباره‌ی لذت و خوشی، اما وقتی زمان هشیاری و هوشیاری فرا رسید، همه‌ی آن وعده‌ها به فراموشی سپرده شد.

هوش مصنوعی: دیشب تا صبح در حال حرف زدن و خوشی بود، اما وقتی امروز به هوش آمد، سکوت کرد.

هوش مصنوعی: در روزی که به هم رسیدیم و شب جدایی، داوری‌هایی پیش آمد که از آن موها و شکل گوش تو نشأت می‌گرفت.

هوش مصنوعی: در شب، با یک پیراهن بر تن، در کنار ما خوابید، و صبحگاه به سرعت برخاست، کمربند خود را به کمر بست و لباس رسمی خود را پوشید و آمد.

هوش مصنوعی: لبخند زیبا و دلپذیرتان را فراموش نکنید، زیرا این غزل، با کلام محبوب، مانند مرواریدی در صدف به دل می‌نشیند.