میرزا حبیب خراسانی » دیوان اشعار » بخش دو » غزلیات » شمارهٔ  ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای برده دل ما و سپرده دل خود را</p></div>
<div class="m2"><p>آتش زده با خرمن ما حاصل خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو دین و دل خویش سپرده بحریفان</p></div>
<div class="m2"><p>ما یاوه سپرده بتو دین و دل خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار</p></div>
<div class="m2"><p>مسپار بدست دگران بسمل خود را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ما داد تو زان ترک جفا جوی بخواهیم</p></div>
<div class="m2"><p>گر باز نمائی تو بما قاتل خود را</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۷

ای برده دل ما و سپرده دل خود را
آتش زده با خرمن ما حاصل خود را
تو دین و دل خویش سپرده بحریفان
ما یاوه سپرده بتو دین و دل خود را
ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار
مسپار بدست دگران بسمل خود را
ما داد تو زان ترک جفا جوی بخواهیم
گر باز نمایی تو بما قاتل خود را

شمارهٔ  ۱۵

شمارهٔ  ۱۶

ای برده دل ما و سپرده دل خود را

آتش زده با خرمن ما حاصل خود را

تو دین و دل خویش سپرده بحریفان

ما یاوه سپرده بتو دین و دل خود را

ای مرغ دلت بسمل ترکان کماندار

مسپار بدست دگران بسمل خود را

ما داد تو زان ترک جفا جوی بخواهیم

گر باز نمائی تو بما قاتل خود را

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات