هوش مصنوعی: اندیشه‌ها و تفکرات عمیق مرا به یکباره در خود غرق کرده‌اند و انبوهی از افکار در دل و ذهن من شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: شب گذشته با افکار آزاردهنده و سختی همراه بود، اکنون روز جدیدی آغاز شده و می‌خواهم امروز را فقط به تفکر و اندیشه اختصاص دهم.

هوش مصنوعی: اندیشه‌ات به اندازه یک کوه سنگین و بزرگ شده است و تو به این فکر ادامه می‌دهی که چگونه می‌توانی بر این افکار سنگین غلبه کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو بیایی، افکار و اندیشه های زیادی از دل من برخاسته می‌شوند؛ و اگر تو نباشی، این افکار و احساسات مرا آزار می‌دهند.

هوش مصنوعی: من در حالی که نشسته‌ام و فنجان پر از شراب در دست دارم، نگاه می‌کنم به زبانی که با حالتی خمیده و زیبایی چون سرو، در حال نهادن دستار بر سرش است.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی نشان‌دهنده‌ی احساس خستگی و ناراحتی است. شخص به دیگری می‌گوید که لباس‌ها و پوشش‌های سنگین و دشوار را از روی خود بردارد، زیرا این بار سنگین بر دوش او باعث شده که احساس سنگینی و فشار کند. او خواهان آزادی و راحتی است و به نوعی می‌خواهد از این بار خود را رها کند.

هوش مصنوعی: اگر این لباس و کلاه را از من بگیرند، باز هم قیمت آن را به یک بار می‌فروشم و به میخانه می‌روم.

هوش مصنوعی: من به شدت از نوسان‌های زندگی ناراحت هستم، ای یار ترک! مانند چرخش روزگار، تو هم مرا آزار نده.