هوش مصنوعی: شیخ و زاهد با تمام زهد و خدایی که دارند، در حقیقت از یک ماده و طبیعت هستند، همان‌طور که طبیعت کسانی که می‌نوشند از گل و شراب است. به این معنی که همه انسان‌ها در اصل و پایه مشابه هستند، هرچند ظاهرشان متفاوت باشد.

هوش مصنوعی: در مسیر تلاش و جستجو، عقل اولیه که از آغاز در راه عشقش گام گذاشت، دلی دیوانه و شیدا داشت.

هوش مصنوعی: از آغاز تا همیشه، فاصله‌ها را می‌توان با یک قدم جبران کرد، اگر همت و اراده‌ای مردانه در کار باشد.

هوش مصنوعی: شمع به ما گفت که در محفل شناخت، تصویر سیمرغ بر بال پروانه نمایان شده است.

هوش مصنوعی: آسمان مانند صدفی که گوهر را بشناسد، آشکار نیست؛ اما درون آن همچنان جایی برای یک دانه موجود است.

هوش مصنوعی: مردم، مانند چشم‌هایی هستند که به دنیا نگاه می‌کنند و خود نیز به نوعی در مرکز توجه بشریت قرار دارند. آنها نمایانگر انسانیت هستند و در عین حال، هم گنج‌هایی با ارزش و هم ویرانه‌هایی پر از خالی بودن را در خود جای داده‌اند.

هوش مصنوعی: در میان معشوقه، کسی وجود دارد که راز او را می‌داند و همچون یک شانه، پیج و تاب موهایش را درک می‌کند. او با چندین زبان سخن نمی‌گوید و از جذابیت‌های او به راحتی نمی‌گذرد.

هوش مصنوعی: آبی که از دل خونینش خورده بود، نشانه‌ی این است که در سایه‌ی آن، زندگی روز و شبش تحت تأثیر دوری محبوب بوده و همیشه غم و اندوه او را در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: شخصی را توصیف می‌کند که درونش به شدت هوشمند و با درک بالا بود، اما در ظاهر و در نظر دیگران، به عنوان یک دیوانه و غیرقابل فهم به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که مردم می‌گفتند و هر آنچه ما می‌گفتیم، وقتی که یک قدم جلوتر رفتیم، متوجه شدیم که همه آن‌ها تنها داستان‌هایی بیش نبودند.