هوش مصنوعی: اگر پسته‌ای چون لعل زیبای تو لبخند بزند، هیچ‌کس نمی‌تواند مانند لب‌های لعل تو سخن بگوید.

هوش مصنوعی: دل به شدت از درد و رنج رنج می‌برد و اگر تو پزشک ما باشی، می‌توانی دردمان را درمان کنی.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد بر زخم‌های دل دوستانش نمک بپاشد، باید خود او هم زیبا و دلنشین باشد.

هوش مصنوعی: غم و اندوه اگر با محبت و دل‌جویی همراه شود، می‌تواند به شیرینی تبدیل شود. جان آدمی به راحتی می‌تواند بر مشکلات فائق آید اگر محبوب و محبوبه‌ای در کنار او باشد و از او حمایت کند.

هوش مصنوعی: نرگس با نگاهی آشنا از من که لب‌هایم خاموش‌اند، صد راز پنهانی را فاش می‌کند.

هوش مصنوعی: چشمان شیطنت‌آمیز تو با عاشقان به گونه‌ای بازی می‌کند که هم در زمان قهر و هم در زمان محبت، حس و حال ویژه‌ای را برای آن‌ها ایجاد می‌کند و هر آنچه را که تو می‌دانی، در دل آن‌ها بکار می‌برد.

هوش مصنوعی: اینطور مستی که در نگاه معشوق مهربان ما وجود دارد، روح نی را به وجد می‌آورد و آن را خوشبو و سرشار از زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: ما گدایان، همیشه به امید و آرزوی لطف و محبت تو هستیم، و هر روز که تو به ما مهربانی می‌کنی، دل‌مان از شوق و طمع پر می‌شود.

هوش مصنوعی: خسرو با احسان و بزرگواری خود، به درویشان کمک می‌کند و به آن‌ها توجه می‌کند، زیرا در یک مجلس شادمانی نمی‌توان فقط به لذتی که در کاخ سلطنتی وجود دارد پرداخت.

هوش مصنوعی: چرا قسمت مورچگان این بوده است که نتوانند از دوستان خود دعوت کنند، در حالی که کسی با لبانی همچون لعل می‌تواند دیو سلیمان را به تسخیر خود درآورد؟