میرزا حبیب خراسانیشمارهٔ ۱۲۲
رفته سه سال تا مه خرداد
میکند جور روزه را فریاد
مه خرداد داد می طلبد
که بر او روزه میکند بیداد
کس از این ظالم ستمگاره
مه خرداد را نبخشد داد
گل پر بار بار ننهاده
شهر روزه رسید و بار نهاد
نای بلبل بناله نگشاده
شیخ نای گلو، بوعظ گشاد
ای حریفان بیاری گل و مل
چاره جوئید، کار سخت افتاد
روزه بنیاد عیش را بر کند
که خدایش همی کند بنیاد
میکنم عیش هر چه خواهی گو
مبخورم باده هر چه بادا باد
می بده می مگو که رفت و چه برد
می بده می مگو که مردو که زاد
اطلاعات
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
رفته سه سال تا مه خرداد
میکند جور روزه را فریاد
هوش مصنوعی: پس از سه سال، در ماه خرداد، او با فریاد به روزهداران شکایت میکند.
مه خرداد داد می طلبد
که بر او روزه میکند بیداد
هوش مصنوعی: مه خرداد از ما درخواست میکند که در روزش از ظلم و ناعدالتی پرهیز کنیم.
کس از این ظالم ستمگاره
مه خرداد را نبخشد داد
هوش مصنوعی: هیچکس از این ظالم، که در ماه خرداد ستم میکند، تسلیم نمیشود و حقش را نادیده نمیگیرد.
گل پر بار بار ننهاده
شهر روزه رسید و بار نهاد
هوش مصنوعی: گلی که پر از بار است، در شهر به کشت و کار نپرداخته، اما با آمدن روزه، به بار نشسته است.
نای بلبل بناله نگشاده
شیخ نای گلو، بوعظ گشاد
هوش مصنوعی: بلبل به خاطر دلتنگیاش نمیتواند نغمه سر دهد، ولی شیخ به راحتی وعظ و نصیحت میکند.
ای حریفان بیاری گل و مل
چاره جوئید، کار سخت افتاد
هوش مصنوعی: ای دوستان، بیایید با گل و مل و با همیاری، راهی برای حل مشکلات پیدا کنیم، زیرا کار به جایی سخت و دشوار رسیده است.
روزه بنیاد عیش را بر کند
که خدایش همی کند بنیاد
هوش مصنوعی: روزه پایههای لذت را نابود میکند، زیرا خداوند خود آن را بنیاد میگذارد.
میکنم عیش هر چه خواهی گو
مبخورم باده هر چه بادا باد
هوش مصنوعی: هر چه بخواهم میکنم و به هیچ چیز اهمیتی نمیدهم، باده را هم مینوشم و هر چه پیش آید، برایم مهم نیست.
می بده می مگو که رفت و چه برد
می بده می مگو که مردو که زاد
هوش مصنوعی: از شراب بنوش و نگران نباش که چه کسی رفته و چه کسی آمده است، زیرا زندگی ادامه دارد و همه چیز در حال تغییر است.