هوش مصنوعی: در آغاز، کسانی که مشغول نوشیدن بودند مانند گل، جامی را پر کردند و تنها یک مشت از آن باقی ماند، سپس از آن یک رشته تسبیح با صد دانه درست کردند.

هوش مصنوعی: وقتی دل عاشقان دیوانه به راز عشق آشنا می‌شود، انگار قفلی بر در این دل گذاشته شده که از فهم و عقل دور است.

هوش مصنوعی: من از این داستان بسیار گیج و سردرگم هستم که چرا کسانی که خود را صاحب نظر می‌دانند، به من که دیوانه‌ام، اتهام عقل و خرد می‌زنند.

هوش مصنوعی: اگر کسی لایق فهم اسرار حقیقت باشد، نیازی به پنهان کردن آن نیست و نمی‌توان به داستان‌ها و افسانه‌ها روی آورد.

هوش مصنوعی: گاهی صدای خوشی از لب منصور شنیده می‌شد و گاهی از درختان طور و گاهی هم از استن حنانه نغمه‌ای بلند می‌کردند.

هوش مصنوعی: گاهی از سیمرغ و قاف داستان سرایی می‌کنند، گاهی از شمع و پروانه صحبت به میان می‌آورند.

هوش مصنوعی: این فاصله‌ای که از ابتدا تا انتهای دنیا وجود دارد، تنها یک قدم بود که با تلاش و اراده‌ی یک مرد به دست آمده است.

هوش مصنوعی: از خوشحالی مقام خود را رها کردند و با شجاعت بر سر و تاج پادشاه پا گذاشتند.

هوش مصنوعی: رفاقت و خوشبختی همراه پیر مغان بود که گاهی در کعبه و گاهی در درب میخانه حضور داشتند.

هوش مصنوعی: کاروان‌های عجیب با نواختن دف و ناقوس، برای جلب توجه از سرزمین چین تا در فرغانه به صدا درآمدند.

هوش مصنوعی: سلطنت او را در دل‌های آشفته و خراب جای دادند، جایی که حتی عرش نیز نمی‌توانست در آن قرار گیرد.

هوش مصنوعی: گاهی از آن چهره زیبا، مانند لاله و گل، زیبایی و حسنه‌هایی نمایان می‌شود و گاهی از آن موهای زیبا و نرم، سخنانی دلنشین به میان می‌آید.

هوش مصنوعی: در خیال زیبایی‌های لبان تو، در مجلس شادمانی، چه سخنان شگفت‌انگیزی از لب پیمانه به زبان آمد.

هوش مصنوعی: این مثل‌ها نشانه‌هایی از زیبایی و جذابیت تو بودند، که گاهی به دام عشق و گاهی به طعمه‌ای که تو فراهم کرده بودی اشاره می‌کنند.

هوش مصنوعی: این حرف‌ها که برای دو جهان عجیب به نظر می‌رسد، ناله‌هایی است که عاشقان به طور غم‌انگیز و دور از دسترس بر زبان آورده‌اند.