هوش مصنوعی: در صبح زود به سمت من آمدی، ای خدا، ناگهان. آیا خودت آمدی یا خیال تو بدون اینکه خبر داشته باشی، خبری از جویندگان در مورد من به گوشم رسیده است؟

هوش مصنوعی: تو به سادگی خم شدی و به مانند جامی پر از شراب خوش‌رنگ و زیبا گشتی. ناگهان با حالتی شاداب و مستانه به دنبال من آمدی.

هوش مصنوعی: من در حالت مستی و بی‌خبری خوابیده بودم و از خماری درهم و آشفته بودم که ناگهان تو با شور و نشاط به دنبالم آمدی.

هوش مصنوعی: من در پی تو آبرویم را در خاک ریختم و تو با آمدنت، از آن خاک، یکی یکی تکه‌های آبرویم را گرفتی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم از کدامین جوی آب آمده، ولی ناگهان دیدم که سبویم پر از آب شده است.

هوش مصنوعی: پادشاه ما انسانی بی‌آلایش و زاهد است و سرزمینش نیز متعلق به خود اوست. او از آنچه که من هستم باخبر است، ای دوستان، اگر من هم بخشی از او باشم.

هوش مصنوعی: گفته بودم که دشمن من، که به خاطر دوری‌ام از تو، احساس سردی و غم می‌کنم. حال دریافته‌ام که خودم دلیل دشمنی‌ام هستم.

هوش مصنوعی: در ابتدا همچون سرکه زنده بودم، اما بعدها به باده‌ای خوش و آزاد تبدیل شدم. اکنون حال و احوالی دارم که از دنیای شراب زاده شده‌ام و اگر کسی به حقیقت آن پی ببرد، درک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: دیروز را به یاد آور، امروز را در من خوب تماشا کن. ببین که چقدر تغییر کرده‌ام و دیگر آنچه بودیم، نیستیم.

هوش مصنوعی: من به سوی مسجد می‌روم تا زاهد را از میخانه‌ای که در آن است، بیرون بکشم و این دامانی را که به خاطر می، آلوده شده با خون بشویم.

هوش مصنوعی: به جمع‌آوری و درک معنای زندگی بپرداز، یا به چشیدن لذت‌هایی که عرضه می‌شود بپرداز، تا بتوانی از آنچه درون تو نهفته است، بهره‌برداری کنی.

هوش مصنوعی: در من هیچ گونه پلیدی وجود ندارد، فقط خودم هستم. باید از دروغ و تظاهر خود پاک شوم و به خویشتن واقعی‌ام برسم.

هوش مصنوعی: من همان فردی هستم که شیطان به خاطر من، جان‌های بسیاری را قربانی کرده است تا من در این دنیا رشد کنم و به وجود بیایم.

هوش مصنوعی: من همان سنگی هستم که در آسمان قرار داشتم. وقتی که در روشنایی روز، دست بدبخت‌ها به من رسید، رنگم سیاه شد. بنابراین، به تیره‌روزی و بندگی می‌روم.

هوش مصنوعی: من سنگ میثاقی هستم که خداوند عهد و پیمان تو را در دل من قرار داد تا روز قیامت بتوانم آن را بازگو کنم.

هوش مصنوعی: در ترازوی تو، من سنگینی را نشان می‌دهم و نشانه‌ای از صلح و جنگ هستم. رنگ من تحت تأثیر الهی است و طبیعت من بر اساس فطرت خداوندی‌ام شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: سنگ میزان من زبان من است و از آسمان‌ها آمده. هیچ‌کس نمی‌تواند از زبان تا دل ببیند، مگر اینکه کژی و کاستی‌های من را در یکتار مویم احساس کند.

هوش مصنوعی: رازها در ناله‌ها نهفته‌اند، مانند سبویی که هم گریه می‌کند و هم می‌خندد. آیا باید بگریم یا بخندم، یا اینکه باید چیزی بگویم یا خاموش بمانم؟

هوش مصنوعی: اگر زبانم را باز کنم، سخن می‌گویم و اگر ببندم، سکوت می‌کنم. یا چیزی را آشکار می‌کنم یا آن را پنهان می‌کنم؛ هر چه که من را راهنمایی کند، انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: من دارای دل رئوف و روحی صاف هستم و در عزلت و تنهایی به سر می‌برم. مانند یک خم که رازها را در دل خود دارد، هیچ‌کس صدای ناله‌ها و نجواهایم را نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: خداوند حق غسل و وضوی من را در دریاهای فراوان رحمت به من داده است، اما خواب غفلت بر چشمم افتاده و وضوی من بی‌اثر شده است.

هوش مصنوعی: ای صبر و شکیبایی، ای دوست قدیمی، دوباره این داستان را از زبان قلم مست و پرگو بشنو.

هوش مصنوعی: من هم اکنون خاموش می‌شوم و چیزی نمی‌گویم، چون حالتی در من وجود دارد که به هیچ‌وجه رضایت‌بخش نیست.