هوش مصنوعی: بگو تا کی باید این دل بیچاره، مورد ستم و بی‌مهری قرار گیرد؟ خوشی و شادمانی کجاست و درد و رنج تا کی ادامه خواهند داشت؟

هوش مصنوعی: من از خودم بیگانه شدم و او هم هرگز با من آشنا نشد. این بیگانگی که بین ما وجود دارد، تا کی ادامه خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: هرگز مانند من به خاطر عشق کسی به شدت تلاش نکن. من در مسیر عشق به تو افتاده‌ام و برای تو از همه‌چیز فراتر رفته‌ام. اما تا کی باید منتظر بمانم تا تو به سوی من بیایی؟

هوش مصنوعی: دل من دیگر طاقت این همه ناملایمات را ندارد. تو هم کمی انصاف به خرج بده؛ من که این‌قدر به تو محبت و وفاداری کردم، تا کی باید درد و رنج را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: برو ای جان، از آن باغ گل بویی به سوی من بیاور. تا کی باید منتظرت بمانم و از نسیم صبح درخواست کنم؟

هوش مصنوعی: می‌خواهم لباس را باز کنم تا بتوانم کمی استراحت کنم. دل من از زخم‌های زندگی پر شده و نمی‌دانم این بار سنگین را تا کی باید تحمل کنم.

هوش مصنوعی: اگر مقدر شده که او را بکشید، بکشید؛ وگرنه منتظر چه هستید؟ او آزاد است و در دست شما محبوس و در گرفتاری به سر می‌برد. تا کی باید این وضعیت ادامه داشته باشد؟