عبدالقادر گیلانیشمارهٔ ۷۱ - دل پرغم
گر دل غم پرور ما غمگساری داشتی
با بلا خوش بودی و در غم قراری داشتی
نام مجنون در جهان هرگز نبوده این چنین
گر چنان بودی که چون من یادگاری داشتی
هر دو عالم را ز یک پرتو سراسر سوختی
آفتاب از آتش من گر شراری داشتی
گل چرا غرق عرق گشتی ز خجلت پیش تو
گر نه آن بودی که از رشک تو خاری داشتی
نسبتی میداشت با من شمع در سوز و گداز
گر دل بریان و چشم اشکباری داشتی
یار محیی گر گشودی رخ میان مردمان
ترک یار خویش کردی هر که یاری داشتی
شمارهٔ ۷۰ - من که‌ام!: من کی‌ام؟ رسوای شهر و عاشق دیوانه‌ایشمارهٔ ۷۲ - دل زار: بگو با این دل زارم کشد جور و جفا تا کی؟
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: سید جابر موسوی
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
گر دل غم پرور ما غمگساری داشتی
با بلا خوش بودی و در غم قراری داشتی
هوش مصنوعی: اگر دل غم‌زده ما کسی داشت که به ما تسلی می‌داد، زندگی با درد و رنج برای ما آسان‌تر می‌شد و می‌توانستیم در غم خود آرامش پیدا کنیم.
نام مجنون در جهان هرگز نبوده این چنین
گر چنان بودی که چون من یادگاری داشتی
هوش مصنوعی: نام مجنون در جهان هرگز به این شکل نبوده است. اگر او نیز مانند من یادگاری از عشق میداشت، این‌گونه مشهور نمی‌شد.
هر دو عالم را ز یک پرتو سراسر سوختی
آفتاب از آتش من گر شراری داشتی
هوش مصنوعی: هر دو جهان به خاطر یک نور روشن سوختند، اگر آفتاب من شعله‌ای داشت.
گل چرا غرق عرق گشتی ز خجلت پیش تو
گر نه آن بودی که از رشک تو خاری داشتی
هوش مصنوعی: چرا ای گل، از خجالت عرق‌ریز شده‌ای؟ اگر تو نبودند، از حسادت تو، گل دیگری هم درد سر نداشت.
نسبتی میداشت با من شمع در سوز و گداز
گر دل بریان و چشم اشکباری داشتی
هوش مصنوعی: شمعی که روشن است، به من شباهتی دارد در حال سوختن و ذوب شدن. اگر دلت پر از درد و چشمت پر از اشک بود، می‌توانستی این احساس را درک کنی.
یار محیی گر گشودی رخ میان مردمان
ترک یار خویش کردی هر که یاری داشتی
هوش مصنوعی: اگر تو چهره معشوق خود را در جمع مردم نشان دهی، در واقع به دیگران نشان می‌دهی که یارت را ترک کرده‌ای و هر کسی که با تو بوده است را رها کرده‌ای.
حاشیه ها
1398/02/09 22:05
س ش
بنظر می رسد در مصرع آخر از بیت اول این شکل درست باشد:
با بلا خوش بودی و در غم قرار می داشتی
1399/03/20 02:06
د. ق. مصلح بدخشانی
مصرع دوم بیت اول به این شکل درست است:
با بلا خوش بودی و در غم قراری داشتی