هوش مصنوعی: نمی‌خواهم مقام بلند و افسر شاهی را، اگر یار من زیر پایش باشد. بال‌های من را بشکن، زیرا که آن سایه دیوار، دیگر کجاست؟

هوش مصنوعی: من می‌خواهم سرو را بگیرم، زیرا قد او شباهتی به زیبایی آن گل رخسار دارد. این رفتار و شیوه‌ای که او دارد، چه معنا دارد؟

هوش مصنوعی: اگر بپذیریم که گلی از غنچه بیرون بیاید و به خاطر وزش باد، لبخند بزند، آن لب‌های شیرین و گفتار چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: چشم آهو هرچند که زیبا و دلنشین است، اما آن تکان دادن و طرز نگاه کردنش که کشنده و خطرناک است، کجاست؟

هوش مصنوعی: وصل او (دوست یا معشوق) بسیار دشوار است و بدون او زندگی به مراتب سخت‌تر است. حتی مردن بدون آنکه زخم یا درد بکشیم، نشانه‌ای از شرم و ننگ به شمار می‌رود. بنابراین، جایی برای سرزنش و شکایت وجود دارد.

هوش مصنوعی: خوشا به حال آن عاشقی که عشق واقعی خود را بشناسد. در آن موقع دیگر جدایی و وصال معشوق برایش اهمیت نخواهد داشت، چرا که او درک کرده که عشق حقیقی چیست و چه چیزی می‌خواهد.

هوش مصنوعی: ای جان فدای تو، که خبری آوردی از آن کس که به شدت و تندخو است. حالا از رقیبان بپرس که محیی دل‌های اندوهگین کجاست؟