هوش مصنوعی: من سپاهی را به حرکت در می‌آورم و تا آسمان پیش می‌روم، قلعه‌ی روحانیان را تصرف می‌کنم و برتری را به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: من در خانه‌ام احساس خستگی و بی‌تابی می‌کنم، مانند کسی که در رنج و سختی به سر می‌برد. در حالی که مکان من به‌نظر پادشاهانه می‌آید، اما در دل خود به لشکر روم می‌اندیشم و تلاطم و اضطراب دارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که به یاد او می‌افتم، حس می‌کنم که صدای او به من می‌رسد و از این درد و رنج، به سوی معشوقم می‌روم.

هوش مصنوعی: اگر کسی از پیر خمارخانه جانم را بگیرد و من موهایم را به نشانه تسلیم بیفشانم، تو کجایی؟ بیا، با من پیش پادشاه برویم و از ابتدا شروع کنیم.

هوش مصنوعی: در لحظات دعا و درخواست از خدا، دل من به سوی کوچه‌ای در خرابات (محل فساد) می‌گرود که آنجا محیی (زندگی‌بخش) است و من به آن در می‌روم.