هوش مصنوعی: بدون اینکه زیبایی تو را ببینم، بهشتی را خشک و بی‌روح می‌سازم و حوریان را از درون کاخ‌ها خارج می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی یک حوری، حتی به سه طلاق هم راضی می‌شوم؛ اما به هیچ‌وجه نمی‌خواهم به نور روی حضرت بی‌اعتنا باشم.

هوش مصنوعی: هرگز زیبایی‌های بهشت را نشان نده، زیرا من با یک آه، تو را به اندازه‌ای عاشق خواهم کرد که دیوانه‌ات کنم.

هوش مصنوعی: ای بهشتی، چشمه زلال و درختانی نیکو داری، من می‌خواهم در یک لحظه تمام کارهایم را سامان دهم.

هوش مصنوعی: اگرچه دیدن دوست در بهشت باشد، اما من ترجیح می‌دهم در دنیای پریشان و سختی‌ها، او را ملاقات کنم و بر این بی‌حالی و اندوه، اشک بریزم.

هوش مصنوعی: ای عاشقان، اگر معشوق پرده از چهره‌اش بردارد، زیبایی من به چشم او نمی‌آید. حالا من چه کار کنم؟

هوش مصنوعی: محیی به ما بگوید که با ما در راه خودسازی و پرورش روحی به تلاش و زحمت نیازی نیست، بلکه می‌خواهد ما را به مقام‌های بلند عارفان بزرگی چون جنید، شبلی، بایزید و ذوالنون برساند.