هوش مصنوعی: بخاطر بی‌وفایی و سنگ‌دلی او، دیگر انتظار وفا و مهربانی از کسی ندارم. از آن بی‌وفا نمی‌خواهم که به من وفا کند.

هوش مصنوعی: من موجودی هستم که به آتش و شوق زندگی وابسته‌ام و نمی‌توانم به دام‌ها و دانه‌هایی که برای من فراهم شده، قانع شوم. در پایان، به جای لذت بردن از زندگی و دانه‌ها، باید در گور جای گیرم و این زندگی محدود را رها کنم.

هوش مصنوعی: مردم در حال شادی و خوشحالی هستند و از زندگی لذت می‌برند، اما من به خاطر سختی‌ها و دردهایی که کشیده‌ام، خوشی‌ها را فراموش کرده‌ام و بیشتر با رنج و مشکلات زندگی دست و پنجه نرم می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر پیراهن یوسف عطر و بویی داشته باشد، این لذت را به من می‌دهد که دل‌خوشی را از آن دست قبا به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: سینه‌ام بسیار تنگ است و قلبم را از دیگران خالی می‌کنم. غم به منزل جانم آمده و باید او را بپذیرم.

هوش مصنوعی: من از دیگران دور هستم و حتی از خودم هم بیشتر. این بیگانگی را چه زمانی باید به پایان برسانم تا بتوانم دل خود را به آشنا ببینم؟

هوش مصنوعی: دوستی و عشق بسیار لذت‌بخش است، اما جدایی برایم سخت و دشوار است و باید صبر و رضایت را پیشه کنم.