هوش مصنوعی: جان تو به من باده‌ای داد که از عمق وجودت نشأت می‌گیرد و این به من کفر را بخشید و به من گوهری از ایمان عطا کرد.

هوش مصنوعی: حضرت در نیمه شب می‌فرماید: ای شگفتی، هیچ چیزی را آشکار نکن و پنهان خود را باقی نگه‌دار.

هوش مصنوعی: هرچند تو گناهکار و آلوده‌ای، اما در گذشته بنده ما بوده‌ای. بنده هیچ پناهی جز در نزد مقام خود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به تو بگوید که کارهای نافرمانی زیادی انجام داده‌ای، به او بگو که رحمت و بخشش من بسیار زیاد است و این رحمت دلیل و برهان خاص خود را دارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بر صورت تو دست رد بگذارد، چه خوب و چه بد، من هرگز تو را نخواهم راند و همیشه تو را در جمع خاصان خود می‌خوانم.

هوش مصنوعی: در فضای تنگ مرگ، من با تو صلح می‌کنم و در مقابل تو، آتش درون خود را روشن می‌سازم.

هوش مصنوعی: خانه‌ای که سرد و خشن است و نماد مرگ و گورستان به نظر می‌رسد، پر از موجودات ناگواری مثل مار و مور است. اما با وجود این همه زشتی، می‌خواهم زیبایی‌های بهشت و خودم را در آن نشان دهم.

هوش مصنوعی: من در خانه ای که جسمم را زندانی کرده است، به سوی تو می آیم و بر بالای آسمان، چادری از خیمه خود برپا می کنم.

هوش مصنوعی: من به تو، ای شخص بی‌خود، نام‌های ظالم و نادان بخشیدم تا این‌که بنده نادان خود را به کسی نفروشم.

هوش مصنوعی: با صدای بلند و بی‌نهایت احترام، می‌گوید که من به عنوان یک بنده ضعیف، بار سنگین امانت تو را بر دوش می‌کشم، همانطور که محیی از گیلان به این امر مفتخر است.