هوش مصنوعی: شاخ گل به من یادآوری می‌کند که چقدر معشوق لطیف و نرم است، و برگ گل هم به من یادآوری می‌کند که چهره زیبا و دل‌ربای او چقدر جذاب است.

هوش مصنوعی: وقتی که به کوه می‌روم تا از یاد او رهایی یابم، کبک‌ها با رفتارشان یاد او را در ذهنم زنده می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر جا که گلی را ببینم، دلم به خاطر خاری که در کنار آن است، می‌سوزد، زیرا یادآور این است که محبوب من با دیگران است و این موضوع به یادم می‌آورد.

هوش مصنوعی: داستان تیشه فرهاد و کوه بیستون برایم یادآور دردها و اندوه‌های عمیق درون است.

هوش مصنوعی: وقتی به باغ گل می‌روم و لحظه‌ای از خودم راحت می‌شوم، صدای بلبل و ناله‌های دلخراشش مرا به یاد غم‌هایم می‌اندازد.

هوش مصنوعی: به خاطر بدی‌های او، از آن وضعیت رها شده بودم، اما حالا دوباره تلخی‌های روزگار و دردهای آن فرد بی‌رحم را به یادم می‌آورد.

هوش مصنوعی: وقتی شعر محیی را می‌شنوم، جانم را با سوز و درد می‌سوزانم، زیرا شیرینی کلماتش برایم یادآور طعم لذت‌بخش عشق و زندگی است.