هوش مصنوعی: زمان شادی و شور و نشاط بلبلان فرا رسیده است، گویی گل به باغ آمده و بوی خوش آن فضا را پر کرده است.

هوش مصنوعی: بلبل در آنجا ساکت و آماده است، گوش کن به این راز که اکنون فاش شد.

هوش مصنوعی: جای جمع عاشقان که به نوشیدن محبت خدا غرق در شادی‌اند، برای هر کسی قابل دسترسی نیست.

هوش مصنوعی: ای بلبل، عاشق رنگ و بوی زیبایی، به خاطر تو در کنار گل نشستم.

هوش مصنوعی: ما که از رنگ و جلوه‌ی خدا به شادی و سرور آمده‌ایم، جایی برای ما جز باغی بی‌مکان و فراتر از زمان و مکان نیست.

هوش مصنوعی: چشمان تو به زیبایی‌های دنیا دوخته شده و من فقط به خالق این زیبایی‌ها نگاه می‌کنم.

هوش مصنوعی: شما به بازار آمده‌اید و در بین کسبه، در محلی که مخصوص آن‌هاست، حضور دارید.

هوش مصنوعی: باش تا من بگویم ای بلبل، که این همه مردم در عذاب و ناامیدی هستند.

هوش مصنوعی: سکوت کن، زیرا اگر حرفی بزنی، فقط صدای ناله تو را خواهی شنید.

هوش مصنوعی: صدای ناله ما را بشنو که در کنار دوست به گونه‌ای می‌سوزم که جان از وجودم خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: عاشقان در این دنیا نمی‌توانند در این قفس محدود شوند؛ چرا که تو برای آنها جایی هستی.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند گل است که روزی چند شکوفا می‌شود، اما عشق ما عشق ابدی و پایدار است.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وجود انسان که از آب و گل ساخته شده، در واقع بیش از آنچه که به نظر می‌رسد، به ناز و لطافت و احساسات ظریف وابسته است. در واقع، این اشاره به زیبایی و حساسیت درونی انسان دارد و نشان می‌دهد که دست‌کم در ظاهر، انسان‌ها ممکن است زود آسیب‌پذیر و دل‌نازک باشند.

هوش مصنوعی: آثاری از قدرت خداوند را مشاهده کرد، همانند تغییرات فصلی که بهار و پاییز را به نمایش می‌گذارد.